Loslaten deel 2

In het kader van het 'los laten' is nu de lerarenopleiding aan de beurt. Als je ergens 10 jaar werkt en je besluit weg te gaan dan zal daar wel een reden voor zijn. Op een moeilijk maar onvermijdelijk besluit heb ik daar het een en 't ander over geschreven. Het is een 'soort van niet al te onaardige versie' van een tenenkrommende aangelegenheid.:-)

Op de lerarenopleiding ziet de organisatie er ongeveer zo uit:

Als je kijkt naar 'wie begrijpt waar ik mee bezig ben?' was de situatie tot 2011 ongeveer zo:

Op zich was dat al niet echt handig, maar zolang de direct betrokkenen nog het noodzakelijk vertrouwen hadden was dat nog wel een werkzaam concept. Helemaal tevreden daarover was ik niet, maar je kan niet alles hebben.

In 2011 zag het er ernstig naar uit dat de situatie eerder zou verslechteren dan verbeteren.

Tja, wat dan? Nu kan je natuurlijk proberen standvastig te blijven en te vechten tegen wat ik gekscherend het 'onbenul' noem, maar is dat iets wat je moet willen?

Ik heb maar eieren voor mijn geld gekozen. Je kunt niet de rest van je werkend bestaan vechten tegen de bierkaai. Tenzij je dat leuk vind. Nou nee dus...:-)