De beste wensen voor het nieuwe jaar

Een draaikolk van gedachten

Een aantal jaren geleden kwam ik meermaals in een staat van verwarring terecht. In een dergelijke toestand had ik veel last van ‘ronddraaiende gedachten’. Het is een verhoogde hersenactiviteit die niet te stuiten is.

Eenmaal binnen krijg je die gedachten er niet meer uit. Ze blijven maar draaien en draaien alsof het een lieve lust is. Echt iets oplossen of ergens toe leiden doet dat niet. Meestal gaat het dan om deprimerende gedachten, grote twijfels, diepe teleurstelling, vluchtscenario’s, dwanggedachten, e.d. 

Dit ‘draaikolken’ was niet echt iets nieuws. In retrospectief heb ik al een hele geschiedenis van dit soort toestanden achter de rug. Die episodes stonden natuurlijk niet los van elkaar. Er zat zelfs een soort van terugkerend systeem in. 

Ik had het dus al een aantal keren eerder meegemaakt. Wat nieuw was dat ik na mijn operatie nog slechter of zelf helemaal niet in staat was het los te laten. Het bleef maar doorgaan. Soms was het wat minder maar dan in één keer laaide het weer in alle hevigheid op. Dat was heel vervelend maar ik kon er weinig aan doen. Ik werd er erg verdrietig van…

Als je met een grote hoeveelheid onbenul, onbegrip en gebrek aan compassie wordt geconfronteerd lijkt hard wegrennen de enige zinnige oplossing. RUN AWAY

Maar dat kan natuurlijk niet, maar je kunt ook niet alles goed vinden. Als mensen leugens gaan vertellen, dingen roepen waar ze absoluut geen verstand van hebben, in ’t openbaar je functioneren gaan bespreken dan moet je iets doen. Wegrennen is dus geen optie.

Wat moet je dan? Wat moet je er van denken? Wat moet je doen? Je kunt niet zwijgen en je kunt niet spreken. Eigenlijk weet je niet wat je moet doen… 

Je zou kunnen proberen om op een sociaal aanvaardbare manier uit te leggen dat iemand een hersenloze onbenul is. Zou dat werken? Waarom zou je dat doen? Waarom zou je zo iemand wijzer willen maken? Wat moet je met mensen die hun grenzen niet kennen en de grenzen van een ander niet respecteren?

In zo’n situatie kom ik dan snel in een draaikolk van gedachten terecht waar ik niet zo maar uitkom. Het gaat meestal om deprimerende gedachten, grote twijfels, diepe teleurstelling, vluchtscenario’s, dwanggedachten, wraakgevoelens, schelden, schoppen…

Het ziet er naar uit dat ik het moeilijk vind om mijn plek te moeten bevechten. Ik word omringd door idioten, inderdaad, maar de grootste sufferd ben ik zelf...:-)