De lerarenopleiding en ICT

"I hope that while so many people are out smelling the flowers, someone is taking the time to plant some."
Herbert Rappaport

In een optimistische bui heb ik beloofd om een stukje te schrijven over de inzet van ICT op de lerarenopleiding. De directe aanleiding daarvoor was het ‘Beleidsplan ICT en Onderwijs 2008’. Ik denk dat een ‘verkeerde diagnose’ niet zal leiden tot ‘genezing van de patiënt’.

De meerwaarde van ICT in het onderwijs
We zouden ons niet bezig moeten hoeven houden met logistieke en administratieve problemen t.a.v. de informatievoorziening. Dat is wel een probleem, maar dat is niet het ‘probleem’ van docenten. De docenten zouden zich moeten bezig houden met de meerwaarde van ICT in het onderwijs. Volgens ‘Wim Liebrand – Stuurlui aan wal’ komt de meerwaarde van ICT in het onderwijs neer op:

• inspiratie
• aanmoediging
• support
• prompte feedback
• zo effectief mogelijk je tijd benutten
• inspelen op de behoefte aan flexibele leerstijlen en leerwegen
• contact tussen de docent en de student
• contact tussen studenten onderling
• een levende studiegemeenschap

Feitelijk zouden de ICT-voorzieningen van de hogeschool deze ‘zaken’ moeten faciliteren. De huidige middelen lijken daartoe niet toereikend. Daarnaast zou je als docent verwachten dat een innovatief kennisinstituut als de Hogeschool Rotterdam alles in het werk zou zetten om docenten daarbij te ondersteunen, te trainen en vooral ook te inspireren.

Er is geen betere manier om docenten en studenten te inspireren dan door (op z’n minst) zelf het goede voorbeeld te geven en de keuze van de middelen die je daarvoor denkt te moeten gebruiken baseert op bovenstaande mogelijkheden. Maar dat gebeurt niet. De docenten worden gestuurd op logistiek en niet op inhoud. Het gaat niet om de vraag ‘wat willen we nu eigenlijk?’. Het lijkt meer op ‘er moet iets gebeuren maar wij weten het ook niet’. Dat kan toch niet het uitgangspunt zijn van geïnspireerd onderwijs?

Conclusie
Gelukkig hoeven we ons van als die ‘niet-werkende voorzieningen’, ‘achterhaalde plannen’ en ‘verkeerde ideeën’ niets aan te trekken. De mogelijkheden van het Internet zijn zo omvangrijk dat iedereen misschien zelf kan bedenken wat nodig is en dat dan maar gewoon doen. Ik blijf ’t maar proberen, denk ik. ’t Is wel jammer dat mogelijke ideeën omtrent 'oplossingen' kennelijk liever ‘genegeerd’ worden dan ‘omarmd’.

Eerder gepubliceerd op ICT & wiskunde documentatiecentrum