Ik doe niet veel, ‘k breng dagen door
met puntenslijpen; ‘k weet van vóór
nauw’lijks dat ik van acht’ren leef
noch wat voor zin of nut het heeft.
Als ’t puntje goed is, zet ik hier
of daar een krul op papier.
O, ‘k schaam mij wel eens: uit mijn hand
kwam nooit iets nuttigs voor het land!
Soms, onder ’t slijpen, groeit de wens
actief te zijn, een actie-mens.
Maar zie ik dan, op ’t laat journaal,
dat hol gesjouw, dat leeg kabaal,
dan denk ik weer op de rand van ’t bed:
‘Vandaag één krul te veel gezet’.
Lévi Weemoedt
Uit: Zand erover
© Amsterdam, 1985.
