"Onderzoeksresultaten laten zien dat onderwijs met het digitale schoolbord veel voordelen kan opleveren ten opzichte van het traditionele krijtbord. Informatie kan multimediaal worden aangeboden, waardoor levendiger onderwijs mogelijk is."De enorme belangstelling voor het 'digitale schoolbord' is eigenlijk wel heel bijzonder. Het is natuurlijk slechts een hulpmiddel en je zou denken dat het bij 't onderwijs vooral zou moeten gaan over de inhoud en niet over de verschijningsvorm.
bron
Nu klopt het natuurlijk allemaal wel in zoverre dat het wel handig is zo'n digibord. Je kunt er leuke dingen mee doen en ik gebruik het graag. Ik kan me ook voorstellen dat leerlingen aanvankelijk meer aandacht hebben voor een flitsend beeld dan voor een verhaal waarbij je moet luisteren, concentreren en mogelijkerwijs je hersens moet laten werken. Nee dan liever een filmpje...:-)
Toch is er ook wel iets op af te dingen. Net als bij het gebruik van een grafische rekenmachine leidt zo'n flitsend digibord (c.q. spetterende ICT) af van de hoofdzaak. Wiskunde zit in je hoofd, maar hoe krijg je dat in de hoofden van de leerlingen? Bij 't gebruik van de rekenmachine lijkt het wel of de rekenkunde niet meer in de hoofden zit maar in een apparaat. Wat is er mis om met leerlingen te praten over die wiskunde in hun hoofd? Heb je daar dan apparaten voor nodig? Ik denk 't eigenlijk niet!
Een aantal jaren geleden gaf ik statistiek 2-1. Meestal gebruikte ik daarbij een whiteboard met een beamer. Dat is een soort voorloper van het digibord: je kan schrijven op het whiteboard en toch flitsen met de beamer, zullen we maar zeggen. Op een bepaald moment mocht ik de cursus geven op een andere lokatie. Geen beamer, geen overheidprojector, geen PC,... Alleen een whitebordje van 20 bij 40 cm (of zoiets). Ik dacht dat zoiets dan niet zou gaan maar op de een of andere manier waren die lessen misschien zelfs wel beter!
Uiteraard moest ik wel 't een ander op papier uitdelen, maar ik had wel het gevoel dat het contact met de studenten beter was dan anders. Dat is ook wel logisch, want al dat geflits leidt natuurlijk wel af van de leerstof en de mate waarin je kan zien of de zaken wel door iedereen helemaal begrepen worden. Misschien zijn activiteiten als praten, meedenken, problemen oplossen of opgaven bespreken wel veel belangrijker dan menigeen denkt.
Dus voordat iedereen nu gaat roepen dat digiborden toch wel zo'n beetje het summum zijn van kwaliteitsverbetering... Vergeet het maar. Het gaat om de inhoud, de opbouw, de structuur, het groeien naar meer begrip en meer inzicht. Gewoon de dingen goed uitleggen en de leerlingen leren de hersens te gebruiken!
Een filmpje bekijken is natuurlijk wel leuk, maar de hoofdrol spelen in de film in je hoofd is beter werk!
