De afgelopen week stonden, voor mij, een aantal 'topics' in de schijnwerpers. Zowel Internet-gewijs als meer in de werksfeer. Niet dat ik veel onderscheid maak tussen 'persoonlijk', 'werk' of 'internet'. Het loopt doorgaans allemaal door elkaar heen. Maar dat #lerarenmetlef was wel grappig...:-)
Ik schijn te behoren tot de verloren generatie. Dat is bijzonder, want ik wil helemaal nergens bij horen. Maar daar is weinig aan te doen. Voor allerlei andere clubjes zoals die van de speldenprikjes heb ik hetzelfde gevoel dat is als kind had. Dat je het gevoel hebt dat je klasgenoten allemaal leuk met elkaar omgaan, feestjes geven waar je niet welkom bent en wegens het groepsgevoel andere kinderen uitsluiten.
Later begrijp je dan wel hoe dat werkt. Uiteindelijk ben je beter af als je gewoon je eigen plan trekt. Aan echte vrienden en vriendinnen heb je uiteindelijk meer dan aan een stelletje ongeregeld.:-)
Eigenlijk is dat gevoel nooit verdwenen. Je zou kunnen zeggen dat het een terkortkoming is in mijn persoonlijkheidsstructuur of misschien zelfs wel een sociale deficiëntie. Hoe erg is dat? Heb ik daar last van? Wat zijn daarvan de kwalijke gevolgen? Wordt een mens daar niet heel ongelukkig van?
Dat laatste valt reuze mee en daar zou ik nog wel een stukje over kunnen schrijven, maar laat ik dat nu maar even niet doen. Ik denk dat je altijd moet proberen zoveel mogelijk profijt te trekken van je tekortkomingen, dan heb je er tenmiste nog wat aan.:-)
Ik denk dat men nu maar 's op moet houden met steeds weer nieuwe clubjes in het leven te roepen die dingen willen gaan regelen waar ze niet over gaan. Als daarbij de uitgangspunten en de perceptie van de wereld zelfs twijfelachtig is wat schiet je daar dan mee op? Geloof me, de werkelijkheid en de oplossingen voor al die ingewikkelde problemen in het onderwijs liggen 'echt' op een hoger plan dan wat je met het schoppen van de spreekwoordelijke 'open deuren' ooit zal bereiken.
Aan de andere kant... is het natuurlijk wel fijn om ergens bij te horen. Dat zou ik ook wel willen, maar 't zit er niet in:-) Behalve dan dat ik deel uitmaak van de menselijke soort. Dat dan nog net:-))
