De avonturen van Wammes

“Ik ga mijn leven beteren! Vergeef mij, Dick Dubbelslag en vaarwel!”
Tom Poes en Horror, de ademloze

Precies 3 jaar geleden schreef ik een stukje over ruimte om te inoveren. Ik had toen nog het idee dat ik het nodig was om op de lerarenopleiding het goede voorbeeld te geven voor wat betreft de inzet van ICT. Al die 'nieuwigheid' van mij, voor zover dat nog niet het geval was, zou uiteindelijk toch z'n vruchten af gaan werpen. Inmiddels is er toch wel 't een 't ander heel anders gelopen dan verwacht.

Je zou denken dat `successen` op het gebied van de `inzet van ICT` je positie zouden versterken. Dat `succes` is niet zo vanzelfsprekend als het lijkt, dat is nog best heel lastig. In de praktijk (b)lijkt dat uiteindelijk eerder `tegen` je te werken. Het wordt wel gewaardeerd maar er staat verder weinig tegenover. In het hoger onderwijs is 'klunzen' de regel niet de uitzondering, 'succes' moet zoveel mogelijk worden vermeden.:-)

Ik denk dat ik nu weet waarom dat zo is. Als docent word je geacht je te beperken tot wat iedereen doet: lesjes geven, meestribbelen, dom uit je nek kletsen en vooral niet iets willen veranderen. Doe je dat niet dan begeef je je in de no-go-zone.

Ik heb ooit een verhaal gehoord van Wammes. Wammes was een nieuwe onderwijzer op een basisschool. Om het jaar goed te beginnen was het eerste dat Wammes deed in de vakantie z'n lokaal opknappen: schilderen, anders inrichten, opleuken met een hoek om te 'chillen' en nog zo wat van die dingen.

Je zou denken dat dit door schoolleiding en collega's enorm gewaardeerd zou worden. Eindelijk iemand die de handen uit de mouwen steekt en de school en 't onderwijs daarmee een goede dienst bewijst. Bovendien helemaal gratis en voor niets. Dus wat wil je nog meer?

Maar, je begrijpt wel, zo zit de wereld niet in elkaar. Dat is 'echt' niet de bedoeling. De collega's vinden Wammes maar een uitslover. Ja, op die manier kan iedereen wel een populaire leraar worden, maar dat is niet de bedoeling. Het probleem is dat niemand dat natuurlijk gaat zeggen, maar uiteindelijk heeft Wammes het waarschijnlijk niet lang uitgehouden op die school. Dat is wel een gemiste kans. Zo'n leuke jonge leraar met passie die door het `onbenul` op z'n plaats moet worden gezet. Stel je voor: straks gaat ie zich nog wat verbeelden.

Ik denk dat dit verhaal het begin is geweest van mijn afscheid van de lerarenopleiding. Zo zie je maar dat 'reflectie' wel degelijk zin heeft. Je kunt niet van docenten verwachten dat ze alleen maar investeren zonder dat daar iets tegenover staat.

Leren van je fouten? Misschien:-) Maar zoiets gebeurt me niet nog een keer. `No pay, no cure` en daarnaast probeer ik het het onbenul te bestrijden. Dus bereid je maar vast voor.:-)