Dat in het onderwijs niet alles vanzelf gaat is bekend. Het is hard werken geblazen voor leerlingen, docenten en ander personeel. Mediagewijs (in de ruimste zin) worden de problemen in het onderwijs meestal toegeschreven aan de leerlingen (de hersenen zijn nog niet ontwikkeld genoeg of zoiets), docenten (die hebben niet de benodigde vakkennis), de lerarenopleidingen (die zijn alleen maar bezig met competentiegekluns zonder inhoud) en het management (leidinggevenden deugen niet). Dat van die lerarenopleidingen klopt wel, maar de rest is onzin:-)Nadat men het management, de leerlingen, de docenten heeft aangewezen als belangrijke bron van de teloorgang van het onderwijs moeten nu ook de ouders er aan geloven. Die zijn te veel met zichzelf bezig, zeg maar, die moeten een veel activere rol spelen in het onderwijs van hun kinderen. Terwijl het idee van onderwijs natuurlijk is dat kinderen leren het zelf te doen.
Daarnaast is er nog een kwestie over 'gezag en respect'. Docenten hebben geen gezag meer en dwingen (kennelijk) weinig respect af. Dat eerste klopt. Daar hebben we hard voor geknokt. Die zelfingenomen nitwits van vroeger hadden wel gezag inderdaad, maar je had er verder niets aan.:-) Dat tweede is echt onzin. Alleen al het idee dat iemand voor de klas gaat staan dwingt al enorm respect af.
Kortom: als je (als overheid) nu iets wilt doen aan de problemen in het onderwijs dan moet je misschien eerst 's kijken naar de balk in je eigen oog. Een blinde vink met een balk in z'n oog:-)
Een nieuwsrubriek is gauw gevuld. Het gaat nergens over, het leidt nergens toe en ondertussen gebeurt er niets. Maar dat is als 22 jaar zo, dus waar maakt iedereen zich dan zo druk om?
