Het vakproject wiskunde en ICT wordt in de voltijd gegeven in blok 3. Naast een digitale leerroute zijn er werkcollege's waar de studenten kunnen werken aan de opdrachten, vragen kunnen stellen en als ik er behoefte aan heb nog 's wat kan roepen. Blok 4 beschouw ik dan als een soort herkansing. Maar feitelijk staat de leerroute het hele jaar open.Maar er zijn ook mensen die pas in blok 4 beginnen met de cursus. Deze studenten zie ik dus niet en sommigen heb ik zelfs (zo ver in weet) nooit gezien. Je zou je dan af kunnen vragen of dat wel kan. In Montessoriaanse zin gaat het bij leren toch in eerste instantie om relatie. Kan dat dan ook digitaal? Dat je toch een soort werkbare en functionele relatie opbouwd? Ik denk het wel!
In eerste instantie is daar het geven prompte feedback de aansturende kracht. Vanaf de eerste opdracht, die wordt ingeleverd, krijg je een beeld van de werkwijze en houding van die student. Je kunt (indien nodig) meteen bijsturen. Omdat je vrijwel onmiddelijk er boven op zit ontstaat er meteen al een soort van wisselwerking. Als je dat dan ook nog een beetje leuk en terzakekundig doet dan werkt dat.
Voor mij betekent dit dat ik min of meer continu in de gaten houd of er misschien nog een opdracht is na te kijken. Ik vind dat geen probleem. Ik ben meestal toch aan het werk achter mijn bureau en of ik nu op 't balkon kijk of de peterselie groeit of ik kijk een opdracht na, het maakt mij niet uit. Ik vind het allemaal leuk. Het werk moet toch worden gedaan. Ik kan het beter nu doen dan de boel laten versloffen...
Nu is natuurlijk niet zo dat elke cursus geschikt is om dat op die manier aan te pakken. Maar een cursus over 'inzet van ICT in het onderwijs' waarbij je dan zelf gewoon het voorbeeld geeft lijkt met toch wel een goed plan. Ik denk dat het een goed voorbeeld is.:-) Maar leerzaam is het zeker!
Het soort opdrachten dat je de studenten laat doen is natuurlijk ook nog van belang. In pricipe moeten het opdrachten zijn waarbij studenten veel werk verzetten en de docent weinig.:-) De opdrachten zijn meestal vergeven van vragen naar eigen meningen, eigen producten en nog zo wat. Op Een digitale leerroute maken heb ik er iets over geschreven.
Ik denk dat je digitaal ook zeker waardevolle relaties kunt leggen. Jaren geleden heb ik dat al geconstateerd bij een 'face2face' bijeenkomst van beantwoorders van WisFaq, dat je het gevoel hebt dat je elkaar al kent, ergens.:-)
Maar ook bij studenten die ik, zeg maar, eerst digitaal leer kennen is een ontmoeting in 'meatspace' vaak heel 'gemütlich'. Zo van 'aha jou ken ik'. Dat is toch wel bijzonder.
Maar ja, dat is natuurlijk al veel langer bekend. Je hoort toch wel 's van mensen dat ze de liefde van hun leven via Internet hebben leren kennen. Dus ik bedoel maar...:-)
