Op De drie belangrijke gevolgen van ICT voor leren las ik het volgende:Volgens Martens heeft dit drie belangrijke gevolgen voor het leren.Dat geeft (denk ik) heel goed en compact weer hoe er in sommige kringen gedacht wordt over 'integratie van ICT in het onderwijs'.bron
- Lerenden hebben zelf meer vrijheid om vanuit hun nieuwsgierigheid te leren wat, waar en wanneer zij willen. Het vergroten van keuzevrijheid zal volgens hem standaardisatie van het onderwijs onherroepelijk doen afnemen.
- Technologie maakt samenwerking tussen lerenden mogelijk, waarbij de traditionele grenzen van het onderwijs minder betekenis zullen krijgen.
- Dankzij ICT kan het onderwijs veel beter rekening houden met diverse leerbehoeften en leervoorkeuren. Lerenden worden "minder in een standaard mal geperst" (p. 13) en voelen zich daardoor eerder competent. Dat bevordert weer de motivatie om te leren.
Nu is 'het onderwijs' wel een beetje vaag. Welk onderwijs? Voor welke leerlingen? Geldt dit ook voor het voortgezet onderwijs? In het bijzonder voor het wiskundeonderwijs op de middelbare school? Geldt dit voor mijn leerlingen? Geldt dit ook voor mijn onderwijs? Wat moeten we hiermee?
Op de een of andere manier kunnen 'onderwijsvernieuwers' het soms niet laten om over het 'onderwijs' te praten als karikatuur, een failliete bedrijfstak die niet weet waar ze mee bezig is, waar moderne leermiddelen nog niet zijn binnengehaald, waar geen behoefte is aan vernieuwing, waar stoffige halve bejaarden leerlingen iets proberen bij te brengen met methoden uit de 19e eeuw,...
Uit ervaring kan ik u mededelen dat er in het onderwijs zeker problemen zijn, maar dat zijn geen problemen die met ICT op te lossen zijn. Proberen om problemen op te lossen met de verkeerde middelen is zoiets als fietsen met lekke banden door mul zand. Je hebt wat te doen, je bent lekker bezig, het ziet er uit als werk maar echt opschieten doet het niet. Jammer. Verkeerde diagnose, verkeerde medicijn, patient overleden...:-)
