woensdag 2 februari 2011

Transparant maken

Ik gebruik bij 'Internet en wiskundeonderwijs' nog steeds de 'zeven pijlers van digitale didactiek'. Als je kijkt naar wat je allemaal met ICT zou kunnen doen in het onderwijs is het handig als je kijkt naar de verschillende 'functies' van dat gebruik. De 'zeven pijlers van digitale didactiek' geeft je dan een 'kapstok' waar je verschillende activiteiten kunt plaatsen. Als je bepaalde keuzes wilt verantwoorden wil dat nog wel 's helpen.

Eén van de onderdelen is transparant maken.
Dankzij ICT is het beter mogelijk patronen in denken en samenwerken transparanter te maken, waardoor het mogelijk wordt die te optimaliseren. Denk onder andere aan het zichtbaar maken van denkprocessen in online discussies, visualiseren en schematiseren, processen achter leren verhelderen of het zichtbaar maken van samenwerkingspatronen.
BRON: Eindelijk aandacht voor de didactiek van e-learning! - Robert-Jan Simons


Bij 'Analyse+' had ik een practicum 'Transformaties van functies; gemaakt. Een beetje vreemde titel, maar 't gaat over het transleren, vermenigvuldigen, spiegelen van grafieken. Het staat op Lesbrieven e.d.. Als afsluiting van het practicum doen de studenten dan een 'online-toet(s)je' om te kijken of het allemaal een beetje begrepen is.

Het idee (en dat is niet zo vreemd) is natuurlijk dat studenten eerst het practicum doen en dan het toetsje... maar (je begrijpt het al) zo werkt dat niet. Ze doen de toets, kijken waar het vast loopt en (in het beste geval) scannen nog even het bijbehorende gedeelte van het practicum. Daar ga je dan met je zorgvuldig opgebouwde leerarrangement. Als je dan zelfs zonder ook maar iets te doen ook nog 's een 6 kunt halen voor de toets dan kan je er zeker van zijn dat er van 'iets leren' weinig terecht komt. Alles bij elkaar een nogal zinloze onderneming...:-)

Als je erover nadenkt is dit in het voortgezet onderwijs op een veel grotere schaal vergelijkbaar. Je kunt een voldoende voor wiskunde halen zonder iets te leren. Wij roepen altijd wel dat de methoden concentrisch zijn en zorgvuldig opgebouwd maar ik geloof dat elke docent wel herkent dat je wel heel vaak het gevoel hebt dat er weinig is blijven hangen, je steeds weer van voor af gaan moet beginnen, dat ze in de bovenbouw de meest simpele dingen niet kunnen, enzovoort...

Kennelijk is het halen van een voldoende voor wiskunde geen garantie dat je iets geleerd hebt. Dat laatste is zorgelijk want 'wiskunde bouw je op' maar op deze manier is het gebakken lucht.

Soms krijg ik ook wel 's de 'vage indruk' dat studenten niet zo geinteresseerd zijn in het leren van wiskunde maar vooral om met zo min mogelijk moeite de punten binnen te halen. In sommige gevallen is dat misschien ook wel zo, maar 't ligt (hoop ik) toch iets gecompliceerder. Maar daarover misschien dan later meer...:-)