Eén van de terugkerende thema's bij 'ICT in de wiskundeles' is dat verschillende werkvormen (bijvoorbeeld met ICT) kunnen zorgen voor afwisseling. Die afwisseling is nodig omdat leerlingen allemaal anders zijn. Bij andere werkvormen kunnen leerlingen zich van een andere kant laten zien. Dat is (hoop ik) geen nieuws! Altijd maar 'sommen maken uit het boek' is wel fijn maar dat is voor sommige leerlingen ook niet alles.
Eén van de uitdagingen van het leraarschap is ondanks alles blijven geloven in leerlingen. Ik schreef al eerder iets over postitieve verwachtingen uitstralen. Het aanbieden van verschillende werkvormen kan helpen om je beeld van leerlingen te verbeteren. Leerlingen die soms in de les maar een 'zwakke indruk' maken blijken bij 'andere opdrachten' ineens heel competent, zullen we maar zeggen.
Ik heb recentelijk bij het beoordelen van de opdrachten van studenten een aantal keren mijn beeld van studenten grondig moeten herzien in positieve zin. Het blijkt dat je tijdens werkcollege's niet altijd een goed beeld krijgt van studenten. Als je vervolgens de opdrachten die ze (digitaal!) inleveren goed leest dan kan je soms aangenaam worden verrast. Goed doordachte commentaren, een heldere visie op wiskundeonderwijs en leerlingen, een passie voor het leraarschap...
Ik bedoel maar: persoonlijke digitale communicatie kan een zeer waardevolle aanvulling zijn op je onderwijs. Werkcollege's, leergesprekken en toetsen is mooi, maar er is meer! De contacttijd is nu eenmaal beperkt en met 30 studenten tegelijk is het moeilijk om iedereen de aandacht te geven die ze verdienen! Ik hoop dat studenten de persoonlijke aanpak en de feedback die ze krijgen ook ervaren als een bijzondere manier van elkaar beter te leren kennen.
Mooi:-)
