"Dance like nobody's watching; love like you've never been hurt. Sing like nobody's listening; live like it's heaven on earth."
Mark Twain
Tijdens mijn voortgangsgesprek heb ik gehoord dat minstens één van mijn collega's van mening is dat het 'jammer is dat ik er zo weinig ben'. Dat is op zich natuurlijk wel aardig...:-)
Maar eigenlijk heb ik tijdens dat gesprek niet echt goed opgelet want kennelijk heeft iemand toch gemeend een 'collegameter' (of hoe dat ook het tegenwoordig heet) aan mijn collega's voor te moeten leggen. Ondanks mijn principiële bezwaren? Dat is ook niet fijn!
Ik heb vorig studiejaar volgens mij geen les gemist maar wel 27% van mijn jaartaak overgewerkt! Dat kan toch allemaal maar. Met zegt dan niet: 'bedankt dat je zo'n kwart van het onderwijs dat je verzorgt uit eigen zak betaald' of 'wat fijn dat je allemaal van die leuke dingen doet'... Zoiets...:-(
Strikt genomen is het natuurlijk ook niet zo gek als je (zoals ik) zoveel les geeft en zoveel moet doen om dat allemaal een beetje voor te bereiden, te verzinnen en uit te voeren dat je eigenlijk weinig tijd hebt om op 'kantoor te gaan zitten'. Meestal komt er van 'werken' dan niets terecht. Op mijn werkplek heb ik niet de voorzieningen die ik nodig heb, zoals een eigen server om te experimenteren of de software die ik gebruik.
Werken van 9 tot 5 is niets voor mij. Ik kijk op de meest idiote tijden werk van studenten na. Nakijken op mijn eigen plekje op een moment dat ik er zin in heb! Dat is geen afwijking maar een voorrecht. Qua tijd maakt dat natuurlijk niks uit. Het moet toch een keer! Als ik dat doe als het mij uitkomt dan zal dat veel efficieter zijn. Ik hoef me er niet toe te dwingen of met grote tegenzin de opdracht af te gaan zitten werken. Wel nee. Ik heb er zin in! Ik kan je verzekeren dat zoiets heel inspirerend is.
Jammer genoeg krijg ik niet echt het gevoel dat iedereen nu precies weet wat ik doe en misschien ook niet helemaal begrijpen waarom ik dat zo doe. Het management begrijpt het zeker niet en mijn collega's in engere zin (denk ik) ook niet helemaal.
De vraag is dan: zal ik dat dan een keer uitleggen? Zou kunnen, maar ik zit er niet op te wachten. Studenten hebben er doorgaans minder moeite mee, geloof ik.:-)
Uiteindelijk moet je je van al die verwarring niets aantrekken. Gewoon doorgaan of zelf nog iets prominenter uitdragen hoe het zit. Uiteindelijk zal het toch wel een keer duidelijk worden misschien...:-)
Mijn conclusie: als het zo is dat ik vooral moet doorgaan met wat ik doe maar dat dan voor een deel uit eigen middelen moet bekostigen dan zal ik in de dagelijkse gang van zaken zelf de prioriteiten moeten stellen. Alles wat niet direct zinnig is of iets oplevert zal ik zoveel mogelijk moeten schrappen: studiedagen, vergaderingen, voortgangsgesprekken, administratieve onzin, op kantoor uit het raam kijken, ...
Als ik je niet meer zie... tot volgend jaar!:-)
