De vraag op Het nieuwe leren? was of 'dat' nu nieuw leren was. Als het nieuw leren is dan is het wel 'oud nieuw leren' want dit heeft plaats gevonden rond 1988. Dat is meer dan 20 jaar geleden dus. Destijds vond ik het nogal een aanfluiting. Ik dacht toen dat als onderwijskundigen op die manier hun brood verdienen dan lust ik er nog wel een paar.
Dat 'nieuwe leren' van nu is eigenlijk helemaal niet nieuw. 't Is trouwens ook geen leren maar onderwijzen. Toch bestaat er tegenwoordig 'oud nieuw leren', 'nieuw nieuw leren' en zelfs 'het nieuwste nieuwe leren'. Maar ik ben bang dat ook dit laatste niet echt nieuw is. Binnenkort krijgen we dan 'het allernieuwste nieuwe leren' en 'het nog niet eens uitgevonden nieuwste van het nieuwste leren'. Brr...
Ik vind het niet zo erg allemaal. Er wordt een hoop geleuterd over niets, maar dat is ook van alle tijden. Of je nu uit je nek kletst over het nieuwe dan wel het oude leren, het blijft geklets. Doe mij maar gewoon les...:-)
Toch is er met die opdracht van dat werkstuk wel iets bijzonders. Eerlijk gezegd, denk ik, dat ik van het schrijven van dat werkstuk veel meer geleerd heb dan je zou verwachten. Het is min of meer medebepalend geweest voor de rest van de dingen die ik zo doe. Maar is dat dan bijzonder? Of juist niet? Of is dat dan misschien de 'grap'? Dat je eigenlijk pas leert als je echt 'zelf' iets moet doen in plaats van consumeren en relaxed achterover leunen? Dat zelf doen, zelf ontdekken 'feitelijk' de enige manier is om iets te leren?
't Zou zo maar kunnen, maar dat is dus geen nieuw concept! Dat is gewoon Montessori. 't Schijnt dat ik zelfs qua inzet van ICT trekken vertoon van het Montessori-onderwijs...:-)
Maar daar over dan weer een andere keer...
