A mother gives her son two different shirts as gifts for his birthday. He wears one of the shirts to his birthday party. His mother sees him and her first words to him are, “You didn’t like the other shirt?”Wat zoonlief ook doet, het is nooit goed. Op Wikipedia staat 'double bind' als 'pragmatische paradox'.
In organisaties kan je dat ook tegen komen. Als je mensen 'gek' wilt maken is dat wel een soort van plan. Waarschijnlijk is het allerbeste je van dat soort dubbele boodschappen in het geheel niets aan te trekken en gewoon te (blijven) doen wat je denkt dat (in jouw situatie) nodig is. Er is altijd ruimte voor verbetering, maar men moet niet overdrijven.
Maar let er maar 's op. Ik zou er zo een hele verzameling voorbeelden van kunnen geven. Dat ga ik niet doen, want je moet ook niet proberen de wijsneus uit te hangen. Nee, we gaan volgende week weer fijn kantklossen, denk ik. Of was het figuurzagen? Bloemschikken? Ik zal me proberen netjes te gedragen.
Zie ook 'zelfreferentie'.
