Eindelijk erkenning:-)

Ik ben sinds gisteren een geregistreerd leraar. Dat schijnt heel goed te zijn voor je bekwaamheid. Ik heb daar vandaag nog niet veel van gemerkt. Kennelijk is registeren alleen niet genoeg.:-)

Ongeveer een jaar geleden had ik al een keer geprobeerd uit te leggen dat ik niet zit te wachten op een lerarenregister. Wat ik wel wil? Kleinere klassen, beter lesmateriaal, betere voorzieningen en ruimte voor leerlingen die extra aandacht nodig hebben. De rest is echt allemaal onzin, maar ja, wie luistert er naar docenten?

Ik ben nu weer heel trots op mijn vak en eerlijk gezegd verwacht ik ook dat iedereen me vanaf nu heel serieus gaat nemen. Je bent een geregistreerd leraar of niet...:-)

WisKast-project

De WisKast is een voorbeeld van een keuzekast voor wiskunde. Het is gevuld met wiskunde-activiteiten. Dat kunnen opdrachten zijn, interactieve oefeningen (DWO), ideeën voor werkstukken, digitale leerroutes, probleemaanpak, etc. Op wiskundeleraar.nl kan je daarvan een eerste 'ruwe' versie zien.

Lesmateriaal bestaat uit:

• Leerobjecten
• Leerlingen-activiteiten
• Feedback
• Toetsen
• Evaluatie

Leerobjecten zelf zijn nog geen onderwijs. In principe is alles een leerobject. De kunst is om bij leerobjecten leerzame activiteiten te bedenken!

Het plan is om te experimenteren met een digitaal systeem van het aanbieden van digitaal onderwijs. Dit kunnen extra activiteiten zijn, maar kunnen ook (delen van) het boek vervangen. Het kan gebruikt worden voor inhaalprogramma's of extra oefeningen.

Voorlopig gebruik ik de 'ruwe versie' om 't een 't ander uit te proberen. Uiteindelijk komt er andere interface die ook op andere apparaten zou moeten functioneren. Uiteindelijk moet de WisKast een soort geleidelijke overgang mogelijk maken van 'boek' naar 'digitaal'. Op dit weblog zal ik er over berichten.

Lang leve het Internet:-)

In de Euclides van december 2012 staat op pagina 112 een wonderlijk plaatje:



Dat lijkt 'ergens' wel op het plaatje van deze pagina:



...maar dan verkeerd om, zullen we maar zeggen. Het idee is aardig, alleen de volgorde is omgekeerd. Wat een wonderlijk toeval...:-)

Ik kwam ooit dit tegen:



Nou ja... die Pascal durft wel... is dit niet gewoon fraude dan... en de docent maar verder slapen. Maar wel mooi geformuleerd, ik had het zelf niet beter kunnen verwoorden…:-)

Zie Wiskunde leren? Hoe doe je dat?

Kooitje

mooi is een kooitje
met een kanarie erin

heel mooi ook een kooitje
met een parkiet erin

met een merel erin, met een kolibri erin,
een slavink erin, een bos wortelen erin
blokjes marmer erin, een glas water erin

maar het mooiste is eigenlijk
een kooitje met niets erin

--------------
uit: 'Plint'.
Cees Buddingh'

Between the lines of age

Singing words, words
between the lines of age.
Words, words
between the lines of age.

De registerautoriteit

Uit de veelgestelde vragen opgeduikeld:

De volgende gegevens zijn openbaar en voor iedereen op te vragen via het zoekscherm:

• De naam van de leraar.
• De school waar de leraar werkt en de plaats waar de school staat.

Alle overige informatie op uw persoonlijke pagina is alleen voor uzelf en voor de registerautoriteit zichtbaar.

bron

Maar wie is dat? De registerautoriteit?

Kan je school dan wat? Voorlopig ziet de school alleen welke leraren zich geregistreerd hebben.

Dus wat moet je er dan verder mee? Voor jezelf? Daar heb ik geen register voor nodig. Of is alleen het feit dat je er in staat van betekenis? Ze doen maar:-)

Selecteren aan de poort

Eigenlijk heb ik er helemaal niets (meer) mee te maken, maar het idee dat lerarenopleidingen aan de poort zouden moeten selecteren is geen goed plan. Ik kan daarvoor een heleboel argumenten aandragen, denk ik, maar dat ga ik niet doen. Niet gratis en voor niets...:-)

De vraag is wie gaat beoordelen of een student mogelijkerwijs geschikt of ongeschikt zou zijn voor het docentschap. Wie kan dat? Zelfs als je denkt dat je dat kunt (wat al zeer twijfelachtig is) dan zou je je moeten afvragen of je dat moet willen? Wie denk je dan helemaal wie je bent? Dat je in 10 minuten kan beslissen over de toekomst van een student? Kom op zeg.

Ik snap wel dat je in extreme gevallen ernstige twijfels kan hebben. Het is ook niet verkeerd om een aankomend student daarvan op de hoogte te stellen maar uiteindelijk zal de student zelf moeten (mogen) beslissen.

Het beste bewijs? Ik heb in 10 jaar lerarenopleiding de meest maffe studenten zien uitgroeien tot geweldig goede leraren. Wie had dat kunnen bedenken? Ik niet. Ik heb zelfs studenten jarenlang in de klas gehad waarvan ik (eigenlijk) niet goed begreep waarom ze leraar wilden worden. Tot het moment dat ik ze een keer 'echt' aan het werk zag. En wat denk je? Ik bedoel maar. Er is geen enkele relatie tussen 'hoe iemand overkomt' en 'hoe iemand voor de klas staat'.

Ik heb zelf wel 's aan een intervisieprojecten meegedaan. Collega's die je al jaren kent blijken voor de klas zo anders dan je dacht, zo leuk en zulke goede leraren...

Kortom: ik weet dat bescheidenheid een schaars goed aan het worden is, maar denken dat je vantevoren aan een student kan zien of hij of zij geschikt is als docent is een illusie. Als je dat denkt moet je je misschien wel af gaan vragen of je zelf wel helemaal spoort...:-)

Nee, jongens en meisjes, zo werkt het niet. Leerlingen zijn allemaal anders, scholen zijn allemaal anders, docenten zijn allemaal anders... Simpele en generieke oplossingen bestaan niet. Daarvoor is de wereld te ingewikkeld.

Je moet er maar 's over nadenken. Ergens klopt er iets niet. Selecteren aan de poort is een slecht plan. Je moet studenten gewoon opleiden tot goede docenten. Geef die 'bevlogen mafketels' die ondanks alles, in deze tijd, leraar willen worden de kans om zich te ontwikkelen tot de excellente docenten die we nodig hebben en hou 's op met die onzin...

Ik heb al een muts...

Mooi onderwijs

Het mooie van Montessori-onderwijs is bijvoorbeeld dat je met leerlingen heel goed kan praten over onderwijs, waarom het (niet) werkt... (1/2)

Je zou leerlingen veel meer moeten betrekken bij de 'essentiele vragen' en de 'gewenste invulling'.... het is nu gewoon niet goed (2/3)

Leren zou een avontuur moeten zijn, een plek om met je vrienden te werken aan je toekomst, je kennis... wat je wilt, waar ben je goed in..

Medeverantwoordelijk voor het leren... dat is zelfverantwoordelijk leren.. dat je zelf het heft in handen neemt... (4/4) #ikbendetelkwijt

Nog meer winter...

Sturen op kwaliteit

Op Kiezen voor kwalitatief sterke leraren lees ik:

"Onderwijs staat of valt met goede leraren. De raad pleit in dit advies daarom voor een sterkere sturing op kwaliteit."

Dit vertaalt zich in een aantal aanbevelingen:

• Aanbeveling 1: maak meer gebruik van werving en selectie rond de lerarenopleiding
• Aanbeveling 2: verhoog de beroepsstandaard
• Aanbeveling 3: stimuleer onderwijskundig schoolleiderschap
• Aanbeveling 4: werk in de regio nauw samen aan kwaliteit en kwantiteit

Op de één of andere manier ergert mij dit soort dingen mateloos. Ik ervaar het vooral als halve waarheden, platte leugens en een expositie van een groot aantal blinde vlekken.

Je zou bijna de neiging krijgen de aanbevelingen punt voor punt door te nemen en proberen duidelijk te maken dat het eigenlijk nergens op slaat. Het is een herhaling van zetten van een verloren partij. Napapegaaien van onwerkbare en onuitvoerbare plannen.

Maar het meest in het ooglopende probleem wat ik er mee heb is dat men 'uitkomsten' verwart met 'beleid'. Natuurlijk wil iedereen kwalitatief goed onderwijs, de beste docenten en het hoogst haalbare voor alle leerlingen. Wie zou daar bezwaren tegen kunnen hebben?

De vraag zou dan moeten zijn: wie gaat wat DOEN en wie gaat dat BETALEN?

...en dan wordt het meestal heel stil, want het mag niets kosten. Zelfs als de aanbevelingen zouden deugen, wat heb je er aan? Dat je later kan zeggen dat je wel wist hoe het zat? Maar dat niemand luistert? Dat kan...:-)

Maar, eerlijk gezegd, denk ik dat 'iedereen' er toch wel een soort belang bij heeft de aandacht af te leiden van de echte problemen in het onderwijs. De docenten deugen niet, de lerarenopleidingen deugen niet, de schoolleiders deugen niet en het wordt tijd dat daar 's een keer iets aan gedaan wordt?

Je zult zien dat dat lerarentekort vast ook de schuld is van de docenten. Die willen gewoon niet meewerken...:-)

Wat hebben we geleerd?

Eén van de leuke momenten bij mijn bezoek aan de Montessori-basisschool was aan het eind van ochtend de juf aan de leerlingen de vraag stelde: 'wat hebben wij vanochtend geleerd?' Om beurten vertellen een aantal kinderen wat ze geleerd hebben. Dat was zo leuk...

Nu we de tweede en laatste bijeenkomst 'klassenmanagement' hebben afgerond zou het niet zo gek zijn je af te vragen of ik daar nu iets van geleerd heb. Ben ik er anders over gaan denken? Heb ik iets gehoord waar ik nog niet aan gedacht had? Wat het leuk? Interessant? Grensverleggend? Of...!?

Waarschijnlijk is het beter de 'zaak' te laten bezinken. Uiteindelijk denk ik dat het Montessori-onderwijs onder grote druk staat. Er is kennelijk behoefte aan regels, meetbare resultaten en afvinkbare trivialiteiten om de kwaliteit van docenten te meten. Daarbij lijkt er een onafwendbare neiging te zijn om de waardevolle 'dingen' van het Montessori-onderwijs uit het oog te verliezen.

Natuurlijk moet een les een kop en een staart hebben, natuurlijk moet je nadenken over doelen, orde, structuur en leeropbrengsten van je onderwijs. Belangrijker daarbij is de vraag: wat willen we nu eigenlijk precies? Hoe bereik je dat dan? Lukt dat ook? Wat zou er moeten gebeuren? Hoe kunnen we 'ons onderwijs' beter vormgeven, beter inrichten en hoe kunnen daarmee onderwijs geven dat recht doet aan de leerlingen.

Dat gesprek wordt zelden gevoerd. Dat is waarschijnlijk ook te moeilijk. Het Montessori-onderwijs bevindt zich op alle niveaus in een spagaat. In het schoolplan staat dat 'zelfwerken' niet goed genoeg is en dat docenten meer klassikale uitleg moeten geven. Tegelijkertijd krijgen de docenten in de bovenbouw het verwijt dat zij steeds vaker klassikaal uitleg geven en geen oog hebben voor het ontwikkelen van zelfstandig leren van de leerlingen.

Bij de cursus kwam ik het overzicht tegen over zelfstandigheid. Van 'zelf werken' naar 'zelfstandig werken' naar 'zelfstandig leren' naar 'zelfverantwoordelijk leren'. Je zou denken dat wij ons vooral richten op 'zelfverantwoordelijk leren', maar dat is niet zo... we zijn al blij dat de leerlingen 'zelf werken', hier en daar 'zelfstandig' maar 't gaat toch vooral om 'werken'. De vraag is, inderdaad, of dat werkt... waarschijnlijk niet.

Kortom: er zijn een aantal zeer fundamentele vragen die beantwoord moeten worden voordat je gaat sleutelen. Daar is moed en visie voor nodig. Wie durft? Wie heeft er voldoende lef om te veranderen maar het goede te behouden? Of zijn we al zo ver verdwaald dat het Montessori-onderwijs haar bestaansrecht inmiddels aan het verliezen is? Dat zou toch wel bijzonder treurig zijn.

• Zie ook Innovatie & Onderwijs | dialoog

't Is winter, denk ik...

Contraprestatie

Ik doe niet veel, ‘k breng dagen door
met puntenslijpen; ‘k weet van vóór
nauw’lijks dat ik van acht’ren leef
noch wat voor zin of nut het heeft.

Als ’t puntje goed is, zet ik hier
of daar een krul op papier.
O, ‘k schaam mij wel eens: uit mijn hand
kwam nooit iets nuttigs voor het land!

Soms, onder ’t slijpen, groeit de wens
actief te zijn, een actie-mens.
Maar zie ik dan, op ’t laat journaal,
dat hol gesjouw, dat leeg kabaal,

dan denk ik weer op de rand van ’t bed:
‘Vandaag één krul te veel gezet’.

Lévi Weemoedt
Uit: Zand erover
© Amsterdam, 1985.

Leerstijlen zijn onzin

Op innovatie & onderwijs kan je een aantal mooie citaten/verwijzingen vinden over leerstijlen. Ik heb daar verder niet zo veel aan toe te voegen, behalve dan de vraag hoe je 'onzin' en 'zinvol' zou kunnen onderscheiden. Hoe kan je nu zien dat zoiets als 'leerstijlen' eigenlijk onzin is?

Grof gezegd komt het er op neer dat er 4 verschillende leerstijlen zijn te onderscheiden. Dat hadden er ook 3 of 23 kunnen zijn, maar 3 is misschien wat weinig en 23 is misschien een beetje te veel van het goede.

De cursusleidster 'kantklossen' reageerde enigszins geirriteerd op mijn opmerking dat ik mijn tweede klas te maken heb met wel 31 verschillende leerstijlen. Als we zo gaan beginnen is het einde zoek, natuurlijk. Maar 't is wel zo...:-)

Uiteindelijk blijkt dat leerlingen niet één leerstijl hebben maar een combinatie van verschillende leerstijlen maar dat sommige leerstijlen minder ontwikkeld zijn. Mijn conclusie zou dan zijn dat je dan juist moet inzetten op die dingen die nog wat verdere ontwikkeling nodig hebben. Je kunt (ook in het vervolgonderwijs) niet alleen maar leren zoals jij dat wilt. Je zult in allerei omstandigheden moeten proberen zo goed mogelijk het maximale te halen uit je inspanningen.

Dus leerstijlen zijn helemaal niet zo heel erg duidelijk te onderscheiden. Het zijn 'verschillende kanten' van een complex proces. Het is niet verkeerd om in je onderwijs ruimte te maken voor verschillende manieren van leren en recht doen aan verschillen tussen leerlingen. Maar dat heeft verder met leerstijlen niet zo veel te maken.

Kortom: dat 'er zijn vier te onderscheiden leerstijlen die niet te onderscheiden zijn' is een herkenbare indicator voor geleuter. Het is een metafoor voor de vaststelling dat iedereen anders is en dat iedereen moet leren om op verschillende manieren, in verschillende omstandigheden te leren leren.

Mijn idee is dat als je complexe processen wilt begrijpen dat je dan niet moet proberen de zaak eenvoudiger voor te stellen dan het is om vervolgens te proberen de zaak weer recht te praten omdat de dingen nu eenmaal ingewikkelder zijn dan de oorspronkelijk versimpeling. Op die manier raak je belangrijke verbindingen kwijt.

Erger is dat een 'verkeerde diagnose' je kijk op de werkelijkheid aardig kan vertroebelen. Je hebt iets in je hoofd en wat denk je? Overal zie je daar bevestigingen van. Dat lijkt toch wel heel veel op één van de blinde vlekken. Niet doen dus.

Double bind

Eén van de meest heldere voorbeelden van 'double bind' is:

A mother gives her son two different shirts as gifts for his birthday. He wears one of the shirts to his birthday party. His mother sees him and her first words to him are, “You didn’t like the other shirt?”

Wat zoonlief ook doet, het is nooit goed. Op Wikipedia staat 'double bind' als 'pragmatische paradox'.

In organisaties kan je dat ook tegen komen. Als je mensen 'gek' wilt maken is dat wel een soort van plan. Waarschijnlijk is het allerbeste je van dat soort dubbele boodschappen in het geheel niets aan te trekken en gewoon te (blijven) doen wat je denkt dat (in jouw situatie) nodig is. Er is altijd ruimte voor verbetering, maar men moet niet overdrijven.

Maar let er maar 's op. Ik zou er zo een hele verzameling voorbeelden van kunnen geven. Dat ga ik niet doen, want je moet ook niet proberen de wijsneus uit te hangen. Nee, we gaan volgende week weer fijn kantklossen, denk ik. Of was het figuurzagen? Bloemschikken? Ik zal me proberen netjes te gedragen.

Zie ook 'zelfreferentie'.

Bill Evans Trio - Sugar Plum

Blinde vlekken

Een verdienste van de psychologie is dat ze een aantal blinde vlekken heel grondig heeft blootgelegd. Er zijn een aantal redenen om je werkelijkheidsbeleving af en toe in twijfel te trekken:

1. Onze hersenen versimpelen de werkelijkheid.
2. We zien van nature verbanden en betekenissen, zelfs als ze er niet zijn.
3. We geven de voorkeur aan gebrekkige getuigenissen boven onafhankelijk onderzoek
4. We zijn geneigd om onze vermoedens te bevestigen, niet om ze onderuit te halen.
5. Onze geheugens zijn minder betrouwbaar dan we denken.

bron

Docenten werken te hard

Er is altijd meer te ontdekken dan je denkt

De afgelopen dagen heb ik van alles ontdekt. De eerste keer met de Breuken en de tweede keer met de Exponentiele vergelijkingen. Er valt altijd wel iets te ontdekken.

Vroeger moest je als wiskundedocent altijd opgaven bedenken die een 'beetje leuk' uitkwamen. Dat is op zich al een soort kunst. Grappig genoeg kon dat nog wel 's leiden tot allerlei ontdekkingen. De 'ontdekking' van de exponentiele vergelijkingen bijvoorbeeld zou je nu zo in DWO kunnen gebruiken. Dat geeft dan allerlei 'random vergelijkingen' die leuk uitkomen.

Zo zie je maar toch maar weer dat alles nut heeft. Nou ja... nut...:-)

Dit is een tuinstoel

Wat is dit nu weer?

Honden zijn het

Ze hebben een grote bek
Ze schijten in je voortuin
Ze zitten vol haren
Ze stinken uit hun bek
Honden zijn het
Dat zeg ik
Honden

Zo is dat maar net

"Als Mohammed niet naar de berg komt, dan haalt Abraham de mosterd zelf wel."

bron

Will Rogers

Will Rogers alleged said, "When the Okies left Oklahoma and moved to California, they raised the average intelligence level in both states."

He was joking, but the effect is possible in principle. Consider two sets:

A = {1, 2, 3, 4}
B = {5, 6, 7, 8, 9}

If we move 5 to set A, the mean of both sets increases.

This produces a somewhat paradoxical effect when doctors find a better way to detect illness. Relatively healthy people are moved from the "well" category to the "ill" category, and the average health of both populations improves even before treatment takes place.

http://www.futilitycloset.com/2009/03/29/the-will-rogers-phonemenon

Vogelopvang

This page has moved... naar vogelopvang om precies te zijn. Gewoon weggevlogen...

Uit de oude doos

Dat is wel een hele bijzondere 'eend van de week'
Nee, mij krijg je niet gek...

Geen idee..:-)

Een aantal citaten omtrent onduidelijkheid

Een aantal citaten omtrent onduidelijkheid.

1. Gebrek aan uitdaging, gebrek aan onduidelijkheid over de taken, geen of te weinig uitzicht op doorgroeimogelijkheden zijn de belangrijkste zaken die kunnen leiden tot demotivatie bij je personeel.
   

2. Dit artikel 22 is duidelijk en niet voor interpretatie vatbaar en er waren dus geen redenen voorhanden om toepassing te maken van gezegd artikel 26, § 3, daar er bij gebrek aan onduidelijkheid geen onderling overleg noodzakelijk was.
   

3. Recentelijk zijn de resultaten bekend geworden van een breed onderzoek, verricht door ... onder werknemers én werkgevers over de periode augustus tot en met november 2008 naar de grootste operationele en beleidsmatige dillema's in bedrijven en overheden. Maar liefst 59% van de ondervraagden heeft 'gebrek aan onduidelijkheid' aangegeven als het grootste dilemma te vinden.

Twee van de drie zijn zeker fout. Over die andere ben ik nog niet zeker... deze laat aan onduidelijkheid weinig te wensen over...

Oliebol

Ik heb net een oliebol achter de kiezen en ik ga zo koken. Ik ga nasi maken, eindelijk weer 's normaal Nederlands eten...:-)

Ik heb vanmiddag WisFaq aangepast aan 2013. In WisFaq gebruik ik per jaar een nieuwe database. Zo blijft de zaak een beetje beheersbaar, maar dan moet ik op 1 januari wel de database van vorig jaar een andere naam geven en een nieuwe lege database aanmaken voor dit jaar. Helemaal leeg is ie niet, want alle niet-beantwoorde-vragen staan er nog in. Dat klinkt eenvoudig maar ik moest nog wel wat 'scriptjes aanpassen':

 

Daar komt 'zoeken.asp' nog bij...

Het idee is dat WisFaq ook nog even in de 'oude' database van 2012 moet kijken voor de beantwoorde vragen. Anders lijkt het net of er bijvoorbeeld de afgelopen 30 dagen niets gebeurd is. Dat is het niet het geval...:-)

Maar volgens mij werkt het allemaal weer. Dit is dan meteen mijn documentatie voor volgend jaar.:-)

2012: Dat zijn 1964 beantwoorde vragen (gemiddeld 5 vragen per dag).