Nu heeft werken in ieder geval het voordeel op werkloos zijn dat je vakantie hebt. Als je in 't onderwijs werkt dan is de vakantie ingecalculeerd dus het hoort gewoon tot je takenpakket. Gewoon lekker uitrusten, relaxen, leuke dingen doen, buitenlanden bezoeken, bier drinken en nog zo wat...:-)
Of je nu wilt of niet, in de vakantie denk je toch altijd nog 's na of deze flitsende onderwijscariere nu is wat je in je hoofd had. Is dit nu leuk genoeg? Is al die moeite het waard? Levert dit, naast mijn riante salaris, voldoende op om er mee door te gaan?
Het antwoord op deze vragen is waarschijnlijk minder rooskleurig dan je zou denken. Ik ben natuurlijk een enthousiaste docent met passie. Een professional met aspiraties, een creatieve beelddenker met ideeën, met een hart voor leerlingen, een zwak voor collega's en een paar zakken zout voor de schoolleiding. Dat ze niet uitglijden...:-)
Stel je nu voor, als gedachte-experiment (klinkerbotsing!): ik win een loterij, krijg 23,2 miljoen of ik erf 10 miljoen (weinig kans:-). Zou ik dan nog gaan werken?
Ik denk 't niet. In dat geval kan je niet anders concluderen dat ik werk om in mijn onderhoud te voorzien. I'm only in it for the money.
Maar als je dan eenmaal moet werken dan moet je ook proberen dat zo 'goed' mogelijk te doen. Niet alleen voor de leerlingen, de school, de ouders en de maatschappij in het algemeen maar ook vooral voor jezelf.
En zo 'goed' mogelijk houdt dan automatisch in dat je dat 'inhoudelijk' doet maar ook uit 'eigenbelang'. Dat je 't zelf ook nog een beetje een leuk leven hebt. Ondanks je mislukte carriere. Leuk in affectieve zin, maar ook leuk in intellectuele zin.
Meer kan ik er niet van maken.:-)
