Ik ben er nog niet helemaal uit, maar ik ga toch iets schrijven over samenwerken. Als je wilt co-creëren dan moet je wel kunnen samenwerken. Dat is erg moeilijk. Sommige mensen willen eigenlijk helemaal niet samenwerken maar zijn op zoek naar personeel. Zoiets als teamwork maar dan iemand anders het werk laten doen...
Ik wil best samenwerken maar dan moeten de 'anderen' wel iets te bieden hebben. Veel mensen weten niet waar ze mee bezig zijn. Als je niet weet waar je mee bezig bent dan ben je waarschijnlijk op zoek naar medestanders die ook niet weten waar ze mee bezig zijn. Ik val dan af, want ik hou niet van slap geleuter(1).
Vroeger dacht ik nog wel 's dat sommige mensen nog wel 's een punt hadden. Ik heb moeten leren de (goedbedoelde) adviezen van anderen zo veel te negeren en dat bevalt me prima.
Ik kan er niet tegen als 'anderen' mij willen gaan 'aansturen' of gaan zitten 'bazen'. Ik haak af en neem zo snel mogelijk de benen. Ik ga dat dan ook niet uitleggen. Ik zwijg en prutsel lekker in m'n eentje verder. Leuk geprobeerd, maar helaas pindakaas! Dat is ook wel zo handig...:-)
Waarschijnlijk kan je alleen 'echt' goed samenwerken als er sprake is van volledige gelijkwaardigheid en volledige wederzijdse acceptatie en respect. Dat betekent niet dat iedereen het altijd eens moet zijn. Juist niet. Het zijn de verschillen tussen mensen waar je iets aan hebt. Je kunt elkaar dan aanvullen en inspireren. Binnen zo'n 'netwerk' van gelijkwaardige partners past het niet volgens mij niet om elkaar te gaan vertellen wat de ander moet doen, wat je moet vinden en zo...
Je kunt ideeën aandragen, suggesties doen, proberen te begrijpen, je verdiepen in wat iedereen zo doet, maar elke andere vorm van 'druk' of 'wenselijkheid' is volstrekt ongepast. Bij gelijkwaardige verhoudingen horen andere manieren van communicatie dan in het normale bestaan.
Misschien is dit wel een mooi voorbeeld:
In bovenstaand filmpje springt er één woord uit: vertrouwen. Maar daar dan misschien later meer...
(1)Zie ook HZAP08
