Er is een soort tendens om op de lerarenopleiding zich aan de regels te gaan houden. Dat is vrij nieuw concept omdat, volgens mij, de crux op de lerarenopleiding nu juist was (en in de rest van het onderwijs!) om op papier weliswaar de regels toe te passen maar dat je daar in de praktijk ernstig van af kan wijken als je dat beter uitkomt.
Dat laatste is niet uit ongehoorzaamheid of om de zaak op te lichten, maar 't is een manier om al die verschillende studenten met al die verschillende achtergronden en ervaringen enigszins tegemoet te komen in de inrichting van hun studie. Om vooral een beetje logisch en coherent studieprogramma te kunnen bedenken. Een soort klantgerichte service waarbij maatwerk en individuele kenmerken en ervaringen een plaats kunnen krijgen. Om een beetje chaos te scheppen in al die onduidelijkheid.
Ik heb er vreselijk aan moeten wennen dat de regels op papier zo anders waren dan de praktijk. Na een tijdje wen je er aan en kom je tot het besef dat al die onduidelijkheid juist heel goed is. Het geeft je de mogelijk om flexibel te kunnen opereren. Als niemand weet hoe het precies in elkaar steekt kan je daar dan zelf een soort eigen invulling aan geven. Dat is niet verkeerd dat is juist goed!
Er is, volgens mij, nergens ter wereld zo veel verwarring over iets wat, volgens mij, toch niet zo ingewikkeld lijkt. Om daar iets aan te doen heeft nu kennelijk iemand bedacht dat we ons nu aan de regels moeten gaan houden.
REGELS ZIJN REGELS!
Geweldig... dat gaat niet werken denk ik. Er zijn toch wel wat dingen die ernstiger aan verbetering toe zijn, zou ik zeggen! Sterker nog: ik ben bang dat dit averechts werkt. Ik vind het in ieder geval helemaal niks. Je zou bijna gaan twijfelen! Waar doe we 't allemaal voor? Waarom proberen we niet eerst 's gewoon helder en duidelijk te zijn? Waarom organiseren we dat 'onderwijs van ons' niet zo dat iedere student gewoon weet waar hij/zij aan toe is?
't Is maar een idee...:-)
Zie ook Meer zeggenschap voor leraren en gebrek aan onduidelijkheid.
