Wat mij (na al die jaren) nog steeds het meest verbaasd is dat er bij E-leren zo weinig aandacht is voor de inhoud. Dat is extra opmerkelijk omdat het daar toch uiteindelijk om gaat. De suggestie dat leerlingen/studenten zelf zouden moeten bepalen 'wat' ze leren is (naar mijn idee) geen houdbaar concept.
Kort gezegd: hoe kan je weten wat je moet leren? Heb je 'vooraf' de juiste kennis en vaardigheden in huis om te kunnen bepalen wat voor jou noodzakelijk of interessant is? Waarschijnlijk niet. Je mag verwachten dat de cursus de nodige leerobjecten en leertaken aanbiedt die nodig zijn om die dingen te leren die nodig zijn.
Al die middelen om digitaal leren mogelijk te maken lijken, in het algemeen, niet noodzakelijkwijs te leiden tot geinspireerd of succesvol onderwijs. De verwachtingen zijn altijd hooggespannen maar de werkelijkheid blijkt, in de praktijk, weerbarstiger te zijn dan je zou denken...
De 'nieuwste hype' is learning analytics. Als ik zo lees wat 'men' daar van verwacht heb ik mijn bedenkingen. Ik begrijp dat je heel veel 'data' kan verzamelen met digitale middelen over het gedrag van de cursisten. Hoeveel 'data' wil je hebben? Ik had op mijn weblog al enigszins gekscherend een voorbeeld gegeven over de troonrede. Een overvloed aan 'data' is nog geen 'informatie'. Maar zelfs 'informatie' is nog geen 'kennis'.
Uiteindelijk zal het beoordelen (en certificeren) van een leerproces moeten gaan over de inhoud. Uiteraard kunnen kwantitatieve gegeven daarbij helpen maar uiteindelijk gaat het om de kwaliteit van het onderwijs. Studenten die (uiteindelijk) hoogwaardige beroepsproducten produceren krijgen een certificaat...:-)
Ik heb 't gevoel dat men probeert iets 'digitaal' te regelen dat zich niet zo eenvoudig digitaal laat regelen. Onderwijs is een zeer complex proces waarbij 'generieke' of 'simpele' oplossingen niet werken. Het vakmanschap van docenten betreft niet alleen de inhouden en de vaardigheden van het 'vak' maar ook de kennis over 'het leren leren' van leerlingen en studenten. Inspiratie en prompte feedback, uitdagen, een knipoog, een schouderklopje en een helder beeld wat er moet gebeuren laat zich niet 'zomaar' vangen in een systeem.
Hoe je 't ook went of keert... de menselijke geest is een 'zachte machine' waar we misschien zelf nog maar weinig van begrijpen. Moet je dan, bij gebrek aan beter, maar net gaan doen alsof dat niet zo is? Dat lijkt me niet.
