Pagina's
maandag 30 april 2012
Contraproductief
Veel zin heeft dat ‘er over zeuren’ niet echt, maar over dat ‘recht op je eigen gekluns’ moet ik mijn mening herzien. Nee, niet iedereen mag zo maar gaan zitten klunzen met geld dat beter besteed zou kunnen worden. Dat kunnen we niet langer goed vinden. Dus blijf ik er toch maar over doorgaan…:-)
Ik dacht altijd ‘laat ze maar gaan, het wordt waarschijnlijk helemaal niks, maar laat ze maar lekker verder klunzen. Dan hebben ze wat te doen.’ Maar ‘stagnerende implementatie’ is contraproductief. Het is niet zo dat ‘slechts’ de beoogde doelen ‘gewoon’ niet gehaald worden, nee, het werkt juist averechts. Er wordt dus (veel) minder bereikt dan dat wat zonder de mislukkingen mogelijk zou zijn geweest. Men had het beter achterwege kunnen laten…
Als je, in de loop van de tijd, constateert dat je ELO niet leidt tot innovatief en begeesterd onderwijs dan zou je ook kunnen overwegen er mee op te houden. Steeds maar weer studiedagen, workshops, nieuwe versies, …
Het zou kunnen zijn dat de ‘onwillige docenten’ eerder onwilliger worden dan williger. Het zou wel ’s kunnen zijn dat ze het inmiddels al helemaal zat zijn. Ondertussen doen ze dan eerder minder dan meer. Dat is contraproductief.
Dan heb ik het nog niet eens over de leerlingen. Wat moeten zij er mee? Een ELO? Wat is dat? Hoe moet dat dan? Komt daar wel ’s iemand dan? Moeten wij daar iets mee? Boe, boe…
Nee, dames en heren, zo gaat dat niet. Voordat je gaat knutselen aan je ELO moet je eerst ernstig nadenken over wat je precies wil. Innovatief en modern onderwijs? Digitalisering van het onderwijs? Gaan we nieuwe dingen bedenken? Gaan we 's fijn verdwalen? Een nieuwe route zoeken? Nieuwe middelen gebruiken? Uit onze bol gaan?
Of pruttelen we gewoon verder, drinken we een glas en vragen we ons later af ‘waar is het mis gegaan?’.
Dat is ook toevallig
bron
zondag 29 april 2012
Online netwerken
bron
Fiscus jaagt op zwart oranjebier
bron
zaterdag 28 april 2012
The sky's the limit
Een volgende stap zou kunnen zijn om de functionaliteiten van de werkruimten mobiel te maken, Opdrachten maken, foto's uploaden, feedback geven, ... Je verzint het maar. Het kan allemaal, maar het moet allemaal zo simpel zijn dat iedereen dat kan gebruiken.
Ik stel me voor dat leerlingen bij een proef nog even snel kunnen kijken wat er in een hoofdstuk allemaal behandeld is, bijvoorbeeld in de tram of in de pauze. Ik kan me ook voorstellen dat leerlingen digitaal kunnen aftekenen. Ik stel me voor dat leerlingen kunnen zien wanneer de volgende proef gepland is en ik kan me zelfs voorstellen dat ik iets maak waar leerlingen zelfs tijdens de les met hun smartphone kunnen meedenken, oplossingen kunnen geven, vragen stellen en zelfs interactief over de te volgen oplossingsweg kunnen meebeslissen.
Waar houdt dat op? Nou, eerlijk gezegd? Dat houdt niet op. Wat je kan bedenken kan je maken! The sky's the limit.
Ik ga nog wel verder prutselen en fantaseren. Ik houd u op de hoogte!
donderdag 26 april 2012
Lerarentekort en werkdruk
`Weet u anders een betere oplossing voor het lerarentekort?' Jazeker wel. Het vak aantrekkelijker maken door bijvoorbeeld de werkdruk te verminderen en het salaris te verhogen.
(Jan)
Nu kan je best iemand citeren zonder dat je 't er mee eens ben, maar in dit geval maak ik graag een uitzondering. Met name de werkdruk is een constante bron van zorg.
Ik geloof dat nog steeds het grootste deel van docenten vooral bezig is om het lopende onderwijs zo goed mogelijk uit te voeren en dat er daarnaast (in 't algemeen) weinig ruimte is om gezellig te gaan zitten fröbelen.
Er was nog een leuke vraag: wat vind u van compententiegericht onderwijs? Waarop ik zoiets geantwoord heb dat ik me er niets bij voor kon stellen. Na 10 jaar lerarenopleiding weet ik eigenlijk nog steeds niet precies wat het is...:-)
Uiteindelijk viel de keus niet op mij, maar men had toch wel een beetje door dat ik iets met ICT deed. Ik ben toen een jaar lang ELO-beheerder geweest van Natschool op de lerarenopleiding.
Eén jaar later werd ik dan toch nog als docent aangenomen en ik heb het daar zelfs 10 jaar uitgehouden. Kennelijk was er behoefte aan...:-)
Maar dat is nu allemaal voorbij. Mooi.:-)
woensdag 25 april 2012
Opslagcapaciteit van je hersenen
Your Brain’s Technical Specs
Apen en pinda's
Zelf bedacht:-)
dinsdag 24 april 2012
The Dark Side...
bron
Nooit te oud om wiskunde te leren
bron
Blogger heeft een nieuwe look!
Het zegt mij niks, maar ik zal 's op Internet kijken of dat vaker voorkomt en of er iets aan te doen is. Voorlopig doet hij geloof ik wel... Ander kon je dit natuurlijk ook niet lezen:-)
maandag 23 april 2012
Ik dacht al: wat hoor ik toch?
zondag 22 april 2012
In het vat
- Leren structureren.
Bijvoorbeeld over het scheiden van hoofd- en bijzaken, samenhang ontdekken, dingen op een rijtje zetten, in een breder perspectief trekken, enz. en waarom dat voor leerlingen (en docenten) zo belangrijk is.
Leren stuctureren
- Wat boeit mij in het werken in het onderwijs?
Ik wil me helemaal niet bezig houden met die vraag. Waarom eigenlijk niet? Ik ben er nu toch over aan het nadenken geslagen, dus moet ik daar dan ook maar 's iets over schrijven.
http://www.befactor.nl
- Elke toets moet herkansbaar zijn.
Het gaat om leren. Een onvoldoende voor een toets kan niet zo blijven. Mooie stelling.
bron
zaterdag 21 april 2012
Onoplosbare problemen
Margaret Mead
donderdag 19 april 2012
Flashback 2000
Nou vooruit dan maar: zie Wat kun je nu eigenlijk helemaal met 4 tientjes?. Dat is nog van voor de euro...:-)
Zoiets als dit gedoe vond ik ook wel stoer.
Vooruitgang
bron 1997
Nog een gemiste kans...
Ik bedoel maar: als je voor een berekening een A4-tje nodig hebt terwijl hetzelfde resultaat kan worden verkregen door gebruik te maken van de wiskunde uit de onderbouw en dat dat dan in 8 regels kan, dat geeft toch te denken.
Volgens mij is het idee van webloggen vooral ook dat mensen kunnen reageren. Kritische noten plaatsen, bevestiging, ontkenning, aanvullingen, tips en truuks,... Het is allemaal mogelijk. Dat gebeurt niet zo vaak en eerlijk gezegd zou ik dat ook vaker moeten doen. Het is (hoe dan ook) een daad van bevestiging.
Ik dacht altijd dat het dat te maken had met het feit dat mijn stukjes ook niet echt gelezen werden. Maar dat is dan misschien toch niet helemaal juist. Ik kreeg per e-mail wel een reaktie. Dat was niet 'echt' een inhoudelijke reactie, maar helemaal onopgemerkt is het kennelijk niet gebleven.
Straks gaat er nog iemand roepen dat mijn mening en ideeën er toe doen. Dat zou dan wel een nieuwe ontwikkeling zijn. Hopelijk valt het mee, want ik roep maar wat hoor.:-)
Maar ja, wat heb je er aan? 't Was aardiger geweest om gewoon te reageren via het weblog. Dan kan iedereen zien wat je zegt. Een gemiste kans? Dat denk ik wel.
maandag 16 april 2012
Citaten met bananen
zondag 15 april 2012
Leraar met lef
Ik schijn te behoren tot de verloren generatie. Dat is bijzonder, want ik wil helemaal nergens bij horen. Maar daar is weinig aan te doen. Voor allerlei andere clubjes zoals die van de speldenprikjes heb ik hetzelfde gevoel dat is als kind had. Dat je het gevoel hebt dat je klasgenoten allemaal leuk met elkaar omgaan, feestjes geven waar je niet welkom bent en wegens het groepsgevoel andere kinderen uitsluiten.
Later begrijp je dan wel hoe dat werkt. Uiteindelijk ben je beter af als je gewoon je eigen plan trekt. Aan echte vrienden en vriendinnen heb je uiteindelijk meer dan aan een stelletje ongeregeld.:-)
Eigenlijk is dat gevoel nooit verdwenen. Je zou kunnen zeggen dat het een terkortkoming is in mijn persoonlijkheidsstructuur of misschien zelfs wel een sociale deficiëntie. Hoe erg is dat? Heb ik daar last van? Wat zijn daarvan de kwalijke gevolgen? Wordt een mens daar niet heel ongelukkig van?
Dat laatste valt reuze mee en daar zou ik nog wel een stukje over kunnen schrijven, maar laat ik dat nu maar even niet doen. Ik denk dat je altijd moet proberen zoveel mogelijk profijt te trekken van je tekortkomingen, dan heb je er tenmiste nog wat aan.:-)
Ik denk dat men nu maar 's op moet houden met steeds weer nieuwe clubjes in het leven te roepen die dingen willen gaan regelen waar ze niet over gaan. Als daarbij de uitgangspunten en de perceptie van de wereld zelfs twijfelachtig is wat schiet je daar dan mee op? Geloof me, de werkelijkheid en de oplossingen voor al die ingewikkelde problemen in het onderwijs liggen 'echt' op een hoger plan dan wat je met het schoppen van de spreekwoordelijke 'open deuren' ooit zal bereiken.
Aan de andere kant... is het natuurlijk wel fijn om ergens bij te horen. Dat zou ik ook wel willen, maar 't zit er niet in:-) Behalve dan dat ik deel uitmaak van de menselijke soort. Dat dan nog net:-))
Verloren generatie
Behoort u ook tot de Verloren Generatie?
zaterdag 14 april 2012
Onuitroeibaar
bron
De digidocent komt eraan … of toch niet?
De digidocent komt eraan … of toch niet?
Startpagina (2)
Hier kan je kiezen tussen 'de oude website', 'de samenvatting', 'de mobiele versie' of naar 'wiswijzer'. De mobiele versie moet nog een beetje verder uitgewerkt worden. Als je bent ingelogd op de oude website kan je een overzicht vinden van alle werkruimten.
Daarmee kan je dan het meeste wel bekijken. Bovendien zou je het stylesheet voor de mobiele versie nog aan kunnen passen als je zou willen. De mobiele versie wordt 'echt' anders qua opzet, maar voorlopig kan ik mobiel al aardig wat zien!
De verwachting is dat de website meer een ondersteunende rol krijgt in het aansturen van verschillende onderdelen. De iPadvriendelijke samenvatting of een mobiele versie zijn daar voorbeelden van.
vrijdag 13 april 2012
Psychische problemen van docenten
De kop van het artikel is twijfelachtig. Het gaat om de groep mensen die langdurig verzuimen. Het is niet duidelijk of die groep nu groter is geworden. Er is, zo begrijp ik, een soort verschuiving van de klachten binnen deze groep. Kennelijk is er een verschuiving van 'lichamelijk klachten' naar meer 'psychische klachten'. Is dat erg?
Mijn ervaring is dat het onderscheid tussen lichamelijk en psychische klachten vaak moeilijk is. Misschien is het zelfs wel een goede ontwikkeling omdat er meer 'oog' is voor de psychische klachten. Eigenlijk had de kop ook wel kunnen zijn 'docenten hebben minder lichamelijk klachten'. Dat zal de arbodienst fijn vinden.:-)
Maar eigenlijk is het nog erger. Stel je voor dat de groep 'langdurig verzuim' kleiner geworden is? Dat zal wel niet, maar stel je voor! Dan zou het wel 's kunnen zijn dat het aantal docenten met psychische klachten is afgenomen. Een leerling met 'wiskunde A' op HAVO-niveau kan je het verschil tussen 'relatief' en 'absoluut' wel uitleggen.
Wat moet je er mee? Nou niks. De bedoeling van journalistiek is volgens mij dat je de 'echte' rapporten niet hoeft te lezen om toch een beetje bij te blijven. Ik bedoel maar: anders heb je helemaal geen leven meer, maar op deze manier gaat dat niet lukken, denk ik...
Gekke Henkie
Die laatste is niet van mezelf helaas...
Maar (meer serieus) waarom zou je eigenlijk 'gek' moeten zijn om in 't onderwijs te werken? Als je Werkplezier hoogst in onderwijs; zingeving in gezondheidszorg leest dan is werken in 't onderwijs in 't algemeen plezierig en je hebt een baan met inhoud en zin. Dus waarom niet?
Op de keper beschouwd lijkt dat een probleem te zijn. Waarom kiezen niet meer jonge mensen voor werken in 't onderwijs? Het heeft natuurlijk alles te maken met beeldvorming. Ik denk dat het werken in 't onderwijs een ernstig imagoprobleem heeft. De vraag is dan 'is dat terecht?'. Soms wel, maar soms ook niet...
De papegaaienwijsheid dat je wel 'gek moet zijn om in 't onderwijs te werken' helpt niet om dat imago te verbeteren. Integendeel. Dus houd er 's mee op. Voor geschikte lieden is het onderwijs een geweldige plek om te werken en als je geluk hebt is onderwijs een prima plek om je te ontwikkelen1.
En die laatste is ook niet van mezelf...:-)
1Zie Sjaboe
Zie ook Eén op de vijf leraren heeft er geen zin meer in. Wat kunnen de dingen toch snel veranderen in een jaar.
dinsdag 10 april 2012
Dat was vroeger wel anders
Dat gaat wat kosten
In de vorige eeuw ben ik ooit uitgenodigd voor de VU in Amsterdam om een presentatie te geven over de geschiedenis van pi. Lesmateriaal in het kader van mijn studie. Maar de toenmalige directie wilde alleen toestemming geven als ze een rekening mocht sturen. Zo maar een middag geen les geven gaat niet zo maar. Ik heb er toen maar van afgezien. Dat ik nog geen week later in het kader van een muziekproject dan wel 14 uur moest worden ingezet, zelfs op een dag dat ik normaal gesproken niet werkte was dan wel weer bijzonder. Op de vraag aan wie ik nu de rekening moest sturen heb ik, vreemd genoeg, nooit antwoord gehad.:-)
Bijna goed
Ik zou een keer een presentatie komen houden in het midden van het land. Er zou een overhead zijn en voldoende computers. Ik had in mijn voorbereiding vooral gefocused op 'zelf doen'. Eenmaal ter plaatse bleek dat er geen computers ter beschikking waren. Er was wel een scherm met overhead maar het was echter niet mogelijk de zaak te verduisteren en omdat meestal de zon schijnt als ik ergens kom was er van de presentatie verder niets te zien.:-)
Een dag later
Ik zou een keer een workshop doen op een school. Dat was echt goed geregeld. Een mooie ruimte, overhead, ja zelfs een hele batterij computers. Dat kan bijna niet fout gaan, zou je denken. Een klein minpuntje dan? In de aankondiging van de workshop had men de datum van de volgende dag gecommuniceerd. Er was, zeggen en schrijven, precies één deelnemer voor de workshop, maar die had zich waarschijnlijk in de datum vergist.:-)
Tenslotte
Ik heb ook nog wel 's presentaties gegeven die wel goed gingen.:-)
Een verkeerde indruk
Soms krijg ik wel 's de indruk dat mensen snel vinden dat ik negatief ben, recalcitrant, dat er met mij nauwelijks te praten valt. Dat klopt allemaal, inderdaad, maar dat betekent nog niet dat ik geen gelijk heb. Ik krijg meestal geen gelijk. Ik vind dat niet erg want uiteindelijk heb ik wel vaak gelijk. Alleen duurt het soms even.:-)
Twee dingen
Het eerste is dat sommige mensen geen idee hebben wat ik doe. Dat is niet zo gek want dat weet ik zelf ook niet precies, maar hier en daar heb ik toch wel enige sporen achter gelaten. Het is niet zo moeilijk om even op mijn website te kijken bijvoorbeeld. Moet kunnen:-)
Het tweede is dat sommige mensen het niet kunnen laten om te vertellen wat ik wel en niet moet doen. Ik ben altijd in voor tips en suggesties, maar dan moet dat wel ergens op slaan. Je kunt tegen mij wel roepen 'doe 's iets met ICT' maar wat moet ik daar mee?:-) Of dat ik nodig moet professionaliseren. Wat denk je waar docenten zo de hele dag mee bezig zijn. Dat soort dingen. Het moeilijkst heb ik het nog met die mensen die vinden dat het gesomber in het onderwijs afgelopen moet zijn en dat het tijd wordt voor een positief geluid. Daar krijg ik echt de kriebels van. Hoezo? Wie is er somber dan? Moeten we die mensen serieus nemen dan? Dat dacht ik toch niet:-)
Waarom?
Ik begrijp, geloof ik, wel waar het vandaan komt. Ik probeer namelijk al 23 jaar de leerlingen wiskunde te leren. Ik probeer dat ook een beetje leuk te maken en hopelijk ook zo dat het ook allemaal een beetje blijft hangen. Ik sleep er van alles bij, maak zelf dingen, doe nog wat op Internet en ben eigenlijk altijd aan het werk. Maar dat is dan allemaal vooral ondanks al dat gedoe er om heen. Het gaat er niet om wat je zegt, maar om wat je doet. Ik ben meer van de praktische uitvoering.
Op mijn weblog en mijn twitter kan het dan wel 's overkomen alsof ik een oude zeur ben die 't allemaal maar niks vind. Dat moet dan maar. Ik vind dat er over onderwijs door veel mensen grote onzin wordt uitgekraamd. Het gaat nergens over en dat is niet erg motiverend voor al die hardwerkende professionals die er, ondanks de randvoorwaarden, de verkeerde beeldvorming en alle regeltjes, iets van proberen te maken.
Conclusie
Misschien wordt het tijd om op te houden met dat slappe gepolder. Gewoon maar 's zeggen wat je er van vindt. Als iedereen maar een beetje `voorzichtig gaat zitten wezen` dan wordt het natuurlijk nooit wat. Spreek je uit! Docenten hebben een mooi vak en dat willen we graag zo houden. Pas maar op. Are you looking at me? Are you looking at me?:-)
thebestpageintheuniverse.net
De toekomst van wiskundeleraar.nl
De 'grap' is dat die samenvatting wordt aangestuurd door wiskundeleraar.nl De pagina's zijn gewoon webpagina's maar dan met een ander stylesheet. Later bleek zo'n iPadvriendelijk versie ook nog 's heel handig voor de overheadprojector.
Al met al vind ik het handig. Wat je niet kunt zien is dat ik op de website annotaties kan maken, er andere pagina's aan hangen, bestanden kan beheren en nog zo wat. Dat is voor leerlingen verder allemaal niet zo interessant. De vraag is nu: wat ga ik nu doen?
Inmiddels ben ik wel zo ongeveer van plan om een soort mobiele versie te maken van de website, zodat leerlingen snel via de mobieletelefoon dingen kunnen opzoeken, bekijken en misschien zelfs aftekenen. Je moet dan wel helemaal gaan omdenken wat je precies wil. Nu gebruik ik dingen omdat die ik al had, maar 't meer geschikt voor 't hogeronderwijs. Dat moet dus anders. Ik ga daar in ieder geval 's mee experimenteren.
Daarnaast kan je dan allerlei dingen bedenken om in de les te doen met de mobiele telefoon. Stemmen, meedenken, uitleggen. Je verzint het maar. Ik ben benieuwd. Hoe moeilijk kan dat zijn?:-)
Startpagina
maandag 9 april 2012
Montessori-onderwijs
b(r)on
Een evidence-based benadering
bron
zondag 8 april 2012
Sommige mensen hebben ook altijd pech
Nu ben ik niet echt heel erg enthousiast over wikiwijs en wat denk je? Wij worden geacht in het kader van VMO gebruik te maken van VMO-wikiwijs. Lekker is dat. Ik riep nog 'aahh...' maar 't helpt niks.
Als braafste jongetje van de klas ben ik zo gauw het kon begonnen met het delen van bronnen.
Alles netjes in wikiwijs gezet, alle tabs, velden en metadata ingevuld en nu maar wachten op iets moois. Niet dat ik verwacht dat er ooit iemand gaat reageren, maar vooruit maar. Dan heb ik in ieder geval mijn 'ding' gedaan.:-) Maar 't werkt niet echt. Kennelijk moet, als je iets verandert, iemand met de hand je gedeelde bron goedkeuren. Nu krijg je op de widget slechts één van de twee te zien en de link in de overzichtspagina geeft:
Het opgevraagde object is momenteel ontoegankelijk, want het is niet gepubliceerd. Oorspronkelijke melding: "Server returned HTTP response code: 403 for URL: http://localhost/fedora/..."Al met al is het dus niet verstandig om nog dingen te veranderen aan je gedeelde bronnen c.q. je leerroutes. Je hebt grote kans dat je ze een tijdje niet kan gebruiken. Handig is dat niet. Op Revolutionair idee: geen white elephants meer las ik deze week al meer over wikiwijs. Het ligt dus niet alleen aan mij.:-)
Dat heb ik dan weer. Sommige mensen hebben ook altijd pech:-)
zaterdag 7 april 2012
ICTklas
http://www.ictklas.nl
Ik vind het wel grappig. Normaal doe ik bijna alles zelf. De HTML, de scriptjes, de database, de ASP en nog zo wat. Met WordPress heb je eigenlijk geen kennis van HTML nodig. Iedereen die een beetje kan lezen kan een website/weblog in elkaar knutselen, inclusief plaatjes, RSS-feeds, interactie en al die andere mogelijkheden.
Dus waarom niet?:-)
vrijdag 6 april 2012
Wie gaat dat betalen?
Kees vroeg zich af waarom niet alle leraren in Twitter zitten? Dat is toch verreweg het handigst? Ik heb nog geprobeerd uit te leggen dat docenten naast hun werk misschien nog een leven hebben en dat ze niet al te blij zouden worden als ze buiten school in hun 'sociale netwerk' zich met leerlingen moeten bezig houden.
Ik heb daar nog 's over na zitten denken. Zoiets kan je natuurlijk niet eisen van docenten. Toch? Of toch wel? Maar als je daar over nadenkt is het 'vullen van Moodle' of 'reageren op e-mail' niet vergelijkbaar? Dat gebeurt ook niet. Dus waarom zouden docenten dan wel 'social media' gaan gebruiken. Moet je zo'n beetje in je eigen tijd allerlei dingen gaan doen die niet in je taakomschrijving zijn opgenomen? Wie gaat dat betalen? Wat heb je er aan?
Ik ben wat dat betreft waarschijnlijk zo'n mafketel die het leuk vindt om te experimenteren met ICT in mijn onderwijs. Ik maak websites, schrijf op mijn weblog en ik twitter. Waarom zou ik dat doen? Wat is daar nu weer de diepere bedoeling van? Wat is de meerwaarde? Wat is de essentie? Wat is dan de kwintessens?
Met de wiskunde van Kees komt het wel goed, denk ik. De vraag is of dat ook zou zijn gebeurd zonder Twitter. Ik denk 't niet. In Montessoriaanse zin is Twitter ook een vorm van 'relatie leggen'. Stel je 's voor dat je daarmee soms leerlingen net zo'n beetje een drempel over kan helpen is dat dan de extra moeite waard of niet?
Ik vind van wel, maar ja, ik heb dan verder ook geen leven.:-)
- Zie ook Jut en Jul
woensdag 4 april 2012
dinsdag 3 april 2012
Digitale communicatie
"The trouble with being too nice when commenting on something is that sometimes the underlying message just doesn’t get through. This applies whether you’re looking at students’ work, observing trainee teachers or evaluating a school’s ICT provision."
Terry Freedman
Wanneer kun je spreken van een ‘learning community’ in de brede zin van het woord? Hoe kun je docenten en leerlingen ‘verbinden’, ‘enthousiasmeren’ en betrokken laten voelen bij je school, de docenten, de leerstof, hun eigen leerproces en de ICT-middelen die je daarbij gebruikt?
Soms krijg je het gevoel dat veel mensen ‘digitale communicatie’ niet echt ‘communicatie’ vinden. Niet reageren op een e-mail is ook een signaal. Virtuele contacten maken ook deel uit van je ‘relatie’ met leerlingen (en je collega’s). Of je daar nu een webapplicatie voor gebruikt of je nu twittert of reageert op e-mail maakt, volgens mij, verder niet zo veel uit.
Het vult aan, spreekt sommige leerlingen wellicht meer aan en kan toch eigenlijk alleen maar aanvullend zijn?
Zie ook De meerwaarde van ICT in het onderwijs
Twitteren
Ik heb al eerder getwitterd, maar ik zag er toen de lol niet zo van in. Sinds gisteren ben ik er maar weer 's mee begonnen. Je moet tenslotte wel een beetje bij blijven. 't Is net als fietsen, als je geen vaart maakt dan val je om.Maar ik geloof dat ik het in januari 2009 al weer zat was. Maar later toch weer begonnen. Alleen was toen de twitternaam @wiswijzer niet meer beschikbaar. Vandaar dat het toen @wiswijzer2 geworden is. Dat gebruik ik nu nog steeds.
Zie Twitter voor meer weblogpost over Twitter.
Dat is te moeilijk
Uiteindelijk zullen dit soort dingen niet werken omdat er gestuurd wordt op de verkeerde uitkomsten. Het doel van onderwijs bijvoorbeeld is niet het halen van toetsen of het behalen van een diploma. Er zit veel meer achter.
De toetsen en examens zijn een soort ritueel om in ieder geval een soort van bevestiging te hebben dat hier sprake is geweest van het volgen van onderwijs. Daar zit een hele wereld achter van kennisverwerving en het leren van vaardigheden maar ook leren in een veel bredere zin.
Voorbeeld 1
De bedoeling van zo'n lerarenregister is dat docenten een leven lang blijven professionaliseren. Maar dat is iets anders dan je register vullen met nascholingscertificaatjes van knullige nascholingsactiviteiten. Twee dagdelen geleuter aanhoren en in de pauze kroketten eten is wel gezellig, maar daar heb je natuurlijk niets aan. In je register ziet het er dan wel prima uit, maar als je er verder niets mee doet heeft het weinig zin. Het doel is dan niet meer gewoon je professionaliteit te bewaken maar het vullen van een bak met onzin. Voor de docenten die toch al vorm en inhoud gaven aan hun professionalisering heeft het geen zin en de docenten die toch al niet plan waren ook niet.
Voorbeeld 2
Als je als school het keurmerk 'excellente school' wilt verkrijgen gaan scholen zich dan niet in allerlei bochten wringen om daarvoor in aanmerking te komen? Waar leidt dat dan toe? Wordt het doel dan het keurmerk en niet om het onderwijs 'echt' te verbeteren? Ik denk 't wel.
Voorbeeld 3
De accreditatie van bijvoorbeeld een lerarenopleiding heeft als doel om de kwaliteit te bewaken. Als daar vervolgens een miljoen euro aan personeelskosten voor uitgegeven moet worden om een beetje goede indruk te maken schiet je volgens mij wel je doel voorbij. Dat geld had beter besteed kunnen worden aan het primaire proces. Terwijl tegelijkertijd de toedeling voor het primaire proces steeds verder afgeknepen gaat het zelfs ten koste van de kwaliteit, zeker als de 'excellente docenten' vervolgens de benen nemen:-)
Conclusie
Zo kan ik nog wel even doorgaan, maar waarschijnlijk is het nu wel duidelijk. Er wordt gestuurd op de verkeerde veronderstellingen over doelen, uitwerkingen en resultaten. Dat kan niet gaan werken. Sterker nog: het werkt averechts. Iedereen is maar het stressen om te voldoen aan alle extra eisen, vermeende uitkomsten en andere hersenspinsels en we zijn dan niet meer bezig met waar het in het onderwijs uiteindelijk wel om draait, maar kennelijk is dat te moeilijk.
maandag 2 april 2012
Een gemiste kans
In het Werkboekje bij lesproject ‘Olie in Oman' kwam ik de volgende opdracht tegen:
De vraag is om de inhoud van de afgeknotte piramide te berekenen. Er staat ook een oplossing in het werkboekje.
Persoonlijk vond ik mijn 'alternatieve oplossing' wel een stuk mooier dan al dat gereken in het werkboekje.
Mijn oplossing
Aan de lengte van de zijden kan je zien dat de grote piramide 3× zo groot is. Dat betekent dat de inhoud van de grote piramide 27 keer zo groot in vergelijking met de inhoud van de kleine piramide.
Dat betekent:
27·1/3·82·h=1/3·242·(h+16)
576·h=192·(h+16)
576·h=192·h+3072
384·h=3072
h=8
Inhoud(grote piramide) = 1/3·242·24=4608
Inhoud(kleine piramide) = 1/3·82·8=1702/3
Inhoud(afgeknotte piramide) = 4608-1702/3=44371/3
In de onderbouw maken we nogal een punt van inhoud en vergroten. Dit was het moment om dat 's effectief toe te passen. Daarnaast kan je dan ook nog 's werken met formules en variabelen. Dat is nog nuttig voor de algebra.
Wiskunde is niet het toepassen van standaardoplossingen. Zelf niet als het werkt. Nee, het gaat om het oplossen van problemen en dan nog het liefst zoeken naar mooie en eenvoudige oplossingen. Waarbij opgemerkt kan worden dat 'mooi' en 'eenvoudig' meestal samenvalt:-)
In dit geval een gemiste kans dus...👅
zondag 1 april 2012
Lerarenregister
Trendmatcher