In het onderwijs is het nieuwe werken niet echt een optie, denk ik. Als ik mijn lessen doe en de aanhangende activiteiten dan is er niet echt veel ruimte meer om nog allerlei 'andere dingen' te doen. Als je dan, bijvoorbeeld, moet vergaderen dan zou het wel handig zijn als dat dan een beetje effectief zou zijn. Maar zo werkt dat meestal niet. Persoonlijk voel ik me prettiger bij asynchrone cummunicatie. Het spontaan roepen van zinnige dingen tijdens vergaderingen lukt me maar zelden. Meestal raak ik na enige tijd het spoor bijster en achteraf kan ik me vaak niet helemaal voor de geest halen waar het nu allemaal precies over ging. Ik weet ook meestal niet wat ik nu precies wel en niet gezegd heb.
Bij complexe vraagstukken is het ook niet te verwachten dat er veel uit zo'n vergadering komt. Het is gezellig en meestal een heel prettig samenzijn, maar mijn ervaring is niet dat het veel oplevert. Over sommige dingen moet je gewoon ernstig nadenken, afwegingen maken, je nog 's extra verdiepen in de zaak,... Meestal roep ik dan maar iets wat er zo in me op komt. Dat zijn zelden diepe gedachten of inspirerende ideeën.
Meestal heb ik daarna ook nog een paar uur nodig met pogingen om alles op een rijtje te zetten. Meestal lukt dat niet. Daarvoor zijn de kwesties meestal te ingewikkeld. Ik los dat in mijn eentje niet op, maar ik heb meestal wel een soort idee over wat er wel en niet klopt. Maar ja, je kunt niet altijd maar zeuren. Straks gaat er nog iemand denken dat ik denk dat ik het beter weet.
Eigenlijk is het nog veel erger. Ik krijg soms wel 's het gevoel dat 'vergaderen' voornamelijk bedoeld is om het vergaderen. Het staat nu eenmaal op de rol, in de jaarplanning of in het programma. Of dat nu iets oplevert lijkt dan verder ook niet zo belangrijk. Dat hebben we dan toch maar weer gedaan.:-)
Maar dat is dan toch wel weer jammer. Met de huidige ICT-middelen zou je denken dat zoiets handiger moet kunnen.