Stel je voor: in het kader van onderwijskunde volg je een cursus. De docent houdt een startbijeenkomst waarin wordt uitgelegd wat zo ongeveer de bedoeling is. Je moet een werkstuk gaan schrijven over een zelfgekozen onderwerp en dit werkstuk na 8 weken inleveren.Dat 'nieuwe leren' heeft plaats gevonden rond 1989. Ik vond dat toen nogal 'gemakkelijk verdiend'.:-)
Nu denk ik daar toch iets genuanceerder over. Gezien het feit dat ik op lerarenopleiding in 10 jaar niet veel heb zien veranderen zal dat op de lerarenopleidingen in 1989 wel precies zo gegaan zijn als nu. Steeds meer doen in minder tijd. Ik kan me voorstellen dat PHdB voor deze vorm gekozen heeft omdat je niet alles kan willen.
't Is misschien wat laat voor een module-evaluatie. Achteraf gezien heb ik van het schrijven van het werkstuk over 'leren structuren' ontzettend veel geleerd en er later veel aan gehad. Ik ga 't nog wel een keer opzoeken en 's kijken of het nog steeds actueel is. Dat zou zo maar kunnen!
Bij wiskunde en leergebieden laat ik studenten altijd het artikel lezen van Paul Kirschner met de titel 'What`s in a name...'. Zijn conclusie is dat we beter kunnen praten over 'nieuwe manieren van onderwijzen' in plaats van 'het nieuwe leren'.
Mijn persoonlijke conclusie is nog steeds dat 'het nieuwe leren' zich probeert te profileren als 'deskundig' op het terrein van leren. Dat blijkt in het algemeen geen houdbare stelling te zijn. Ik ben niet tegen ondervernieuwing maar dan moet je wel weten waar je mee bezig bent en weten hoe het (normaal) werkt. Volgens mij zijn daar de 'deskundigen' het nog niet helemaal over eens.
Voorlopig houd ik daarom vast aan een aantal bewezen praktijken en laat ik me niet gek maken door een stel puntneuzen!:-)