Eigenlijk ben ik een bescheiden mens, ergens. Ik ben zelfs een beetje verlegen. Dat was als kind wel lastig. Eigenlijk heb je in deze 'harde wereld' dan geen leven. Ik geloof niet dat terughoudendheid en bescheidenheid kwalificaties zijn waarmee je veel kan bereiken, zullen we maar zeggen. Als iedereen nu een beetje terughoudend zou zijn dan ging het misschien nog wel, maar de meeste mensen kennen helaas hun eigen grenzen niet. Maar je kan er mee leren omgaan, natuurlijk. Vooral als je voor de klas gaat staan is dat wel even wennen, maar je moet wel. Ik kan me nog wel herinneren dat ik erg moest wennen om in het middelpunt van de belangstelling te staan. Dat iedereen je zit aan te kijken, 'kijk voor je' dacht ik steeds, maar dat deden ze dan ook:-)
Op zich is het wel een beetje goed gekomen, maar 't blijft lastig. Je krijgt soms, uit onverwachte hoek, van alles naar je hoofd geslingerd. Meestal is het onzin, maar ik raak 'r van in de war, zodat ik eigenlijk meestal niet goed weet wat ik denken moet. Dat doe ik dan meestal pas later. Meestal kom ik er dan wel uit, het duurt even. Zoiets als 'eigenlijk had ik dit of dat moeten zeggen'. Meestal is dat dan ruim te laat en van 'een volgende keer' is meestal geen sprake. Zo blijven veel misverstanden bestaan... en zit ik er maar mee.
Nee, daarom hou ik wel van digitale communicatie. Dan kan je gewoon rustig de tijd nemen om te reageren en er nog 's over na te denken. Bovendien als je iets opschrijft, twittert of weblogt dan bepaal je zelf het tempo van het gesprek:-)
Nog fijner is dat je 'mensen uit kan zetten'. Als iemand de grenzen overschrijdt stop je ze gewoon in je spamfilter, blokkeer je ze, gooi je ze er uit, e.d. Heerlijk toch? In het 'normale leven' is dat een stuk moeilijker.:-)
Het lijkt wel 'handig' om regelmatig te oefenen in het geven van een weerwoord. Ik ben altijd veel tijd kwijt geweest met anticiperen op dingen die mogelijkerwijs gezegd zouden kunnen gaan worden. Dat is echt de meest zinloze bezigheid die je kan bedenken. Ik weet niet hoe ze 't voor elkaar krijgen maar mensen verzinnen toch steeds weer allemaal nieuwe onzin. Daar kan je gewoon niet op anticiperen! Zoiets bedenk je gewoon niet. Dus daar kan ik maar beter mee ophouden.
Dan is zo'n weblog, het twitteren, het e-mailen, e.d. erg fijn. Gewoon af en toe 's lekker van je af schrijven, zeggen hoe 't echt zit, duidelijk maken dat je gelijk hebt en uiteindelijk toch gelijk zult krijgen, dat je goed bezig bent en zo... Heerlijk.:-)
Het feit dat de mensen die daar hun voordeel mee zouden kunnen doen dat toch niet lezen is ook wel een prettige gedachte...:-))