Ik heb de afgelopen anderhalfjaar geprobeerd me voorzichtiger en vooral ook meer in positieve zin uit te laten op mijn weblog. Het idee was (denk ik) dat je meer bereikt met 'slijmen' dan met 'zeggen wat je echt vindt'. Dat blijkt een vergissing. Het maakt verder weinig uit wat ik zeg. In comateuze toestand van de patient maakt het waarschijnlijk verder niet zo veel uit wat je zegt. Misschien is irratie zelfs een betere prikkel om de hersenen aan de gang te krijgen dan fluweliteiten.
Ik zag vandaag zelfs dat het breindenken echt nog steeds een issue is. Ik dacht dat ik er toch wel een beetje mee had afgerekend! Wat een geleuter!
Maar nee, het gaat gewoon door. Er zit niets anders op dan maar gewoon weer te zeggen wat ik er 'echt' van vind. Ik ga daarbij geen blad meer voor de mond nemen en ik ga me niet inhouden. Dat helpt niet en dat is ook niet gezond. Dus alle 'onbenullen', 'digitale autisten' en ander 'gespuis' zal er van langs krijgen.:-)
Je bent gewaarschuwd! Kun je er niet tegen? Dan heb je pech! Wil je reageren? Ga je gang! Maar pas op! Het kon nog wel 's menes worden...:-)