Pagina's

donderdag 12 november 2009

Solliciteren

Toen ik in 2000 solliciteerde op de lerarenopleiding ging één van de vragen tijdens het sollicitatiegesprek over een citaat op mijn website:
"Weet u anders een betere oplossing voor het lerarentekort?' Jazeker wel. Het vak aantrekkelijker maken door bijvoorbeeld de werkdruk te verminderen en het salaris te verhogen.(Jan)"
De vraag was of ik 'echt' dacht dat dit een voldoende maatregel zou zijn. Ik denk dat ik zoiets geantwoord heb als 'ja dat denk ik wel'.

Inmiddels lijkt die lerarenopleiding zelf ook wel een soort probleem te hebben met het aantrekken van docenten die op de langere termijn het docententeam kunnen versterken. Dat lijkt een probleem, maar waarom eigenlijk?

Ik heb de tekst van de laatste vacature voor een docent wiskunde op de lerarenopleiding helaas niet opgeslagen. Ik weet nog wel dat toen ik dat las dat ik niet direct de neiging had om er op te solliciteren. Dat hoeft natuurlijk ook niet want ik heb al een baan... Maar 't is toch wel een beetje 'vreemd' dat een vacature voor een directe collega voor mij zelfs onaantrekkelijk is.

Terwijl, als je er over nadenkt, ik nog steeds de leukste baan heb die je als wiskundeleraar kan willen. De studenten zijn 'geweldig', mijn collega's zijn 'aanvaardbaar':-), mijn direct leidinggevende is wel 'geinig':-)... en ik doe allemaal dingen die nuttig en leerzaam zijn... Ik krijg alle ruimte om dingen en vooral ook mezelf te ontwikkelen (geheel op eigen kosten). Dus wie zou er nu eigenlijk niet wiskundedocent op de lerarenopleiding willen zijn?

Maar ja, dan moet je natuurlijk niet aankomen met schaal 10, een tijdelijk aanstelling en een hoop competentiegericht of ander 'vaag geleuter'. Wie wil dat nu? Maar dat is ook niet wat ik doe...

Ik begrijp ook niet waarom je wiskundedocenten 'vage dingen' zou willen laten doen. SLC, mentoraat, tutoraat, JOS en nog zo wat... Waarom niet gewoon doen waar je goed in bent!? WISKUNDE!!!!!

WISKUNDE WISKUNDE WISKUNDE

...de rest is bijzaak....:-)

Achteraf had ik natuurlijk iets moeten roepen als 'citeren betekent niet noodzakelijkerwijs dat je het er mee eens bent'. Maar ja... dat is dan voortschrijdend inzicht.

De vraag 'wat vind u van competentiegericht onderwijs?' had ik natuurlijk ook niet moeten beantwoorden met 'eh? wat is dat?', maar beter met 'nou ik denk niet dat dat iets wordt....'. Dat was dan pas 'echt' voortschrijdend inzicht' geweest.

Maar eigenlijk had ik beter kunnen spreken over 'voortschreidend inzicht'. 't Is om te huilen als het ware...:-)