zondag 19 juni 2011

Internet en wiskundeonderwijs

De mooie momenten in het leven van een wiskundedocent: je doet maar wat en soms pakt dat nog goed uit ook nog. Dat je dan zelfs wel 's denkt dat je toch ergens best leuk bezig bent. Wat wil je nog meer?

Aan de andere kant: als je (zoals ik) allemaal van die aardige, gemotiveerde en hardwerkende studenten les mag geven dan moet je ook wel een hele grote sukkel zijn wil je zelfs dat verprutsen.:-) Volgens mij kan dat bijna niet. Zou je denken... Maar dat kan natuurlijk best. Ik doe ook wel 's dingen die 'echt' nergens op slaan, die ver onder de maat zijn en die eigenlijk verboden zouden moeten worden:-)

Maar ik word toch wel heel blij als ik dan in de cursus-evaluatie dit te lezen krijg:
Voor dat ik met deze cursus begonnen was, had ik weinig zin in en ik wou het doen om dat het moet. Het was dus meer voor mijn studiepunten. Toen ik mee begonnen was, had ik de smaak te pakken en ik heb de opdrachten met veel plezier gemaakt.
Dat is best bijzonder als je bedenkt dat de cursus helemaal digitaal is gedaan. Ik heb deze student niet gezien, hij heeft geen lessen gevolg en alles via de website gedaan. Kennelijk is het dus mogelijk om een leuke, nuttige en vooral leerzame cursus te doen zonder face2face-contact.

Weet je wat het nu het leukste is? Dat het nakijken van het werk en de opdrachten van feedback voorzien ook heel plezierig was. Een student die lol heeft in de opdrachten, de docent die er lol in heeft en dat het dan ook nog nuttig, leerzaam en de moeite waard was? Wat wil je nog meer?